3236691671

Gomiczo-Hutniczej w Krakowie, w której jako kierownik stworzonej dla niego ad personam Katedry, prowadził wykłady teorii sprężystości nieomal aż do samej śmierci w dniu 9 grudnia 1950 r.

Równoległe do działalności naukowej i pedagogicznej w obrębie uczelni, prof. dr M. T. Huber był niezmiernie aktywny w życiu technicznym kraju, między innymi jako kierownik prac naukoM’o-badcnvczych w dziedzinie lotnictwa, członek Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, członek rady do spraM> badań naukowych w Ministerstwie Spraw Wojskowych.

Działalność naukowa prof. dr. M.T. Hubera obejmowała swym zasięgiem całą prawie dziedzinę mechaniki, gdyż sięgała w mechanikę ciał stałych od-kształcałnych, a dorywczo nawet w dziedzinie mechaniki płynów, jej częściowy obraz daje liczba 17 książek i około 230 opublikowanych artykułów. Wiele jego prac, a w szczególności wspomniane już prace w dziedziny teońi sprężystości, płyt anizotropowych oraz z dziedziny wytężenia, stanowi trwały dorobek w nauce światowej. Wykładając przez ponad 50 łat wytrzymałość materiałów, a w pewnym okresie również i mechanikę ogólną, prof. dr M. T. Huber był wychowawcą całych pokoleń różnych specjalności inżynierów, którym zaszczepił zarówno umiejętność ścisłego traktowania zagadnień, jak i umiłowanie wiedzy. Z grona jego słuchaczy rekrutuje się duża część obecnych pracowników naukowych, w których prof. dr M. T. Huber umiał wzbudzić zainteresowanie problematyką mechaniki poparte zawsze dużą osobistą życzliwością i uczynnością. Zadowalający obecnie stan mechaniki w Polsce zawdzięczamy w dużej mierze tej działalności Profesora jako pedagoga i wychowawcy i z tego tytułu może on być bez przesady uważany za duchowego twórcę polskiej szkoły mechaniki.

BOHDAN STEFANOWSKI urodził się w 1883 r. w Lublinie. Po ukończeniu studiów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, następnie po studiach w Politechnice w Dreźnie i w Char/ottenburgu oraz odbyciu praktyk fabrycznych w kraju i za granicą, pracował jako inżynier w łatach 1905-1908 w Zakładach Przemysłowych Mullera (Hirschfelde-Lichtenberg) oraz Krima, po czym objął przy Katedrze Teorii Silników Cieplnych w Politechnice Lwowskiej stanowisko asystenta, a następnie adiunkta.

Na tym stanowisku zapoczątkował organizację i urządzenie laboratorium maszyn, w którym prowadził prace studentów, obejmując w związku z tym w 1912 r. nowo utworzoną docenturę pomiarów maszyn. Jednocześnie opracował projekt nowego gmachu laboratorium maszyn, którego realizację rozpoczęto, jednak wybuch wojny w 1914 r. przerwał roboty budowlane.

W czerwcu 1914 r. B. Stefanowski uzyskał na Politechnice Lwowskiej dyplom doktora nauk technicznych i w tymże roku został powołany przez władze

13