3236692126

Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej - 2 maja

Obchodzony w dniu 2 maja Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej przypomina trudne dzieje naszej Ojczyzny. Biało-czerwone flagi zdobiące tego dnia nasze domy, place i ulice pozwalają nam poczuć dumę z dokonań naszych przodków.

Nasze barwy narodowe - biel i czerwień stanowią nie tylko oznakę wyróżniającą Polskę wśród innych narodów, ale nade wszystko są symbolem wolnego i niepodległego państwa polskiego. Biel i czerwień od wieków są nierozerwalnie związane z dziejami Ojczyzny. Od najdawniejszych czasów symbolem polskich władców i oddziałów wojskowych były chorągwie z białym orłem na czerwonym tle.

Bardzo ważną datą w historii polskich barw narodowych był dzień 7 lutego 1831 roku, kiedy to Sejm uchwalił, że kokardę narodową będą stanowić kolory herbowe Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, to kolor biały z czerwonym. W trudnym okresie niewoli zaborcy traktowali polskie barwy narodowe jako symbol buntu i walki Polaków o niepodległość. Otoczone szacunkiem, traktowane jako świętość żyły w sercach Polaków, wiodąc ich do boju w czasie zrywów niepodległościowych i do walki o wolną Ojczyznę w okresie I wojny światowej. Po 123 latach niewoli, kiedy odradzało się państwo polskie, flagi biało-czerwone stanowiły najpiękniejszą oznakę odzyskanej wolności. Biało-czerwona flaga zespoliła Polaków w walce w obronie granic Rzeczypospolitej i odbudowie kraju.

W latach II wojny światowej i okupacji barwy narodowe były symbolem polskiego patriotyzmu i znakiem bojowym walczącego narodu. Pod biało-czerwonymi sztandarami żołnierze polscy walczyli na wszystkich frontach, na lądzie, morzu i w powietrzu. Biało-czerwone opaski zdobiły hełmy i mundury żołnierzy Podziemnego Państwa Polskiego i powojennego podziemia niepodległościowego. Po zakończeniu II wojny światowej biel i czerwień towarzyszyły słusznym protestom Polaków w drodze ku wolności, suwerenności i demokracji.

Rocznica uchwalenia Konstytucji 3 Maja

W dniu 3 maja 1791 roku Sejm Czteroletni uchwalił Ustawę Rządową - pierwszą polską konstytucję. Był to drugi tego typu akt prawny na świecie (po Konstytucji Stanów Zjednoczonych) i pierwszy w Europie. Konstytucja przygotowana została przede wszystkim przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, Ignacego Potockiego i Hugo Kołłątaja.

Do najważniejszych zmian jakie Konstytucja 3 Maja wnosiła do polskiego systemu politycznego można zaliczyć: pozostawienie ustroju stanowego, jednak z wyraźnie osłabioną pozycją magnaterii; usunięcie z sejmików ziemskich szlachty nieposiadającej majątków ziemskich, tzw. gołotę; cenzus szlacheckiego urodzenia został ograniczony w prawie wyborczym przez dodanie cenzusu - posiadania. Ponadto mieszczaństwu umożliwiono nobilitację, m.in. z tytułu nabycia majątków ziemskich i zasług dla kraju. Ogółowi mieszczan w miastach królewskich, ogłoszonych jako „wolne”, zapewniono wolności osobiste, prawo sprawowania urzędów, potwierdzono opiekę władzy państwowej nad mieszkańcami kraju pochodzenia żydowskiego.