3236692130

dr Milda Burzała

Katedra Ekonometrii

Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu

Próba porównania faz aktywności gospodarczej uzyskanych na podstawie filtru Hodricka-Prescotta, stóp wzrostu oraz przełącznikowego modelu Markowa

Wiele wskaźników makroekonomicznych wykazuje znaczny spadek wartości na skutek pojawiających się kryzysów finansowych i gospodarczych. Analitycy rynku zwracają szczególną uwagę na zróżnicowanie zachowania się tych zmiennych w czasie spadków i długookresowego wzrostu.

W związku z tym uzasadnione jest założenie o zmieniających się parametrach modeli opisujących kształtowanie się tych wielkości. Realizację takiego założenia umożliwiają modele przełącznikowe. Jeśli znane są momenty przełączenia między okresami zróżnicowanego zachowania się zmiennych zadanie sprowadza się do szacowania parametrów modeli ze zmiennymi zero-jedynkowymi. Badania empiryczne wskazują, że nie ma zgodności badaczy, co do metody wyznaczania takich punktów zwrotnych. Stąd ciekawsze wydaje się podejście, w którym punkty zwrotne przełączenia nie są znane. Jeśli przyjmiemy założenie, że przełączenie (zmiana zachowania się wskaźników makroekonomicznych) następuje w efekcie zmiany fazy aktywności gospodarczej, która bezpośrednio nie jest obser-wowalna, to do opisu zachowania się tych zmiennych można wykorzystać zaproponowany przez Hamiltona przełącznikowy model Markowa. Na podstawie oszacowanego prawdopodobieństwa przejścia z jednej fazy aktywności gospodarczej do innej można określić punkty zwrotne (przełączenia) oraz czas trwania gospodarki w danej fazie aktywności gospodarczej.

W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, na ile wskazania tego modelu zgodne są ze wskazaniami wynikającymi z oznaczenia faz aktywności na podstawie filtru Hodricka-Prescotta oraz metody zaproponowanej przez autorkę w pracy doktorskiej i opartej na stopach wzrostu. Ustalenie zgodności wskazań może być pomocne przy rozpoznaniu mechanizmu generującego wahania aktywności gospodarczej.

prof. dr hab. Mieczysław Dobija Katedra Rachunkowości Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

Ekonomia Matematyczna czy Ekonomia Fizyczna?

Rozwój techniki - systematycznego stosowania nauki w praktyce - dokonuje się w głównej mierze pod wpływem rozwoju nauk fizycznych. Dawna astronomia to obecnie astrofizyka zadziwiająca poznaniem sekretów kosmosu, wielkie dokonania naukowe są udziałem chemii fizycznej, geofizyki i biologii molekularnej. Swoistą cechą poznania powstającego w naukach fizycznych jest, jak to wyraża Marcelo Gleiser (2006), współistnienie trzech elementów. Teorie są swoistymi opowieściami o świecie, przy czym literami alfabetu są stałe fizyczne, regułami gramatycznymi są fundamentalne prawa, a opis powstaje w rezultacie stosowania tak zwanej metody naukowej.

Zrozumienie, że kapitał przedstawia abstrakcyjną zdolność do wykonywania pracy i sformułowanie dobrze już przetestowanego modelu zmian kapitału, w którym występuje stała potencjalnego wzrostu, uzasadnia opinię, że opis procesów ekonomicznych nie powinien się znacząco różnić od powyżej przedstawionego. Na zmiany stanu kapitału początkowego wywierają wpływ trzy czynniki. Pierwszy to własności Natury, które tworzą naturalne warunki, aby kapitał wzrastał w średnim długoterminowym tempie p = 8%. Kolejny czynnik to naturalna, spontaniczna i losowa dyfuzja kapitału oraz dopływ kapitału przez transfery dokonywane w procesach pracy i zarządzania. W modelu kapitału i pochodnych modelach pomiaru kapitału ludzkiego i ekwiwalentnych wynagrodzeń przejawiają się fundamentalne