3236692136

dr Małgorzata Guzowska dr Mariusz Doszyń Katedra Ekonometrii i Statystyki Uniwersytet Szczeciński

Wpływ czynników subiektywnych (skłonności) na rozwiązaniepodstawowego modelu Michała Kaleckiego

W większości modeli makroekonomicznych w sposób nieprecyzyjny uwzględnia się wpływ skłonności, w tym w szczególności - wpływ skłonności do konsumpcji oraz skłonności do inwestowania. Jest to, w dużej mierze, wynikiem, intuicyjnego stosowania tych pojęć przez samego J.M. Keynesa w jego głównym dziele, czyli w „Ogólnej teorii zatrudnienia, procentu i pieniądza”.

Ekonomiści, ze zrozumiałych względów, skupiają się przede wszystkim na analizowaniu czynników obiektywnych. Warunki obiektywne są bez wątpienia ważne, jednak pomijanie wpływu zjawisk subiektywnych (psychologicznych, socjologicznych) może wiązać się z uzyskiwaniem rozwiązań obciążonych bądź mało dokładnych.

W niniejszej pracy zostanie zaprezentowany Model Kaleckiego uwzględniający skłonność do konsumpcji oraz skłonność do inwestowania. Wprowadzając do modelu skłonność do konsumpcji oraz skłonność do inwestowania, założono, że są zróżnicowane w poszczególnych krajach i zależą od charakteru społecznego. Charakter społeczny obejmuje „wyselekcjonowane rysy, zasadnicze jądro struktury charakteru większości członków grupy, które rozwinęło się jako rezultat podstawowych doświadczeń i sposobu życia wspólnego tej grupie”. W pracy założono, że skłonności zbiorowe są pochodną charakteru społecznego. Dla tak zmodyfikowanego modelu została przeprowadzona analiza jego własności dynamicznych oraz analiza wpływu zmian poziomu skłonności do konsumpcji i do inwestowania na zachowanie modelu.

mgr Bartosz Kaszuba

Katedra Inwestycji Finansowych i Zarządzania Ryzykiem Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu

Zaawansowane metody statystyczne w praktycznym zastosowaniu teorii portfela

Jednym z najważniejszych problemów w przypadku inwestycji w wiele aktywów jest określenie składu portfela optymalnego. Rozwiązaniem tego problemu jest jednoczesne uwzględnienie miar ryzyka, dochodu i zależności pomiędzy aktywami w momencie tworzenia portfela. Takie podejście zostało zaproponowane przez Harry’ego Markowitza w roku 1952. Obecnie, takie podejście w praktyce nie jest stosowane ze względu na fakt, że otrzymane portfele są bardzo wrażliwe, przynoszą słabe efekty poza próbą i cechują się dużą zmiennością udziałów, co ma znaczny wpływ na wzrost kosztów transakcyjnych.

Celem artykułu jest przegląd alternatywnych metod tworzenia portfeli, które w porównaniu do klasycznego podejścia wykorzystują zaawansowane metody statystyczne, są bardziej skomplikowane oraz wymagają użycia zaawansowanych algorytmów. Wszystkie te metody pozwalają na wyznaczenie portfeli przynoszących lepsze efekty inwestycyjne niż metody klasyczne.

W artykule zostaną zaprezentowane metody programowania odpornego, odporne metody statystyczne, metody próbkowania czy metody oparte na miarach zagrożenia. Dodatkowo, zostaną wymienione narzędzia informatyczne w których zaimplementowano opisywane metody. Artykuł zwraca uwagę na