c
C4 jest powszechnie stosowanym plastycznym materiałem wybuchowym.
Składa się z właściwego materiału wybuchowego, spoiwa, masy plastyczny i (w ostatnich czasach) substancji znakujących. Materiałem wybuchowym w C4 jest RDX (heksahydro*l,3,5-trinitro-l,3,5-triazyna), ktor y stanowi około 90% masy C4. Spoiwem jest poliizobutylen (ok. 5,5% masy), a plastyfikator cm jest sebacynian di(2* etyłoheksylu) (ok. 2%). W USA substancję znakującą jest DMDMB (2,3-dimetylo-2,3-dinitrobutan). Czasem, jako spoiwo stosowany jest adypinian dioktylu (DOA). Dodaje się również niewielkie ilości (1,6%) benzyny.
C4 uzyskuje się z mieszaniny roztworu heksogenu (RDX) ze spoiwem rozpuszczonym w rozpuszczalniku.
Rozpuszczalnik jest następnie usuwany, a mieszanina jest filtrowana i osuszana. Końcowy produkt to biaława substancja o konsystencji miękkiej glinki. C4 jest udoskonaleniem substancji wybuchowych z czasów II wojny światowej, w których heksogen był mieszany z olejami mineralnymi lub lecytynę w celu uzyskania charakterystyki plastycznych materiałów wybuchowych - mieszaniny takie miały jednak pewne wady których nie ma C 4.
C4 jest obok C, C2 i C3 jednym z wielu materiałów wybuchowych wynalezionych w latach 60. XX wieku.
Różnice między nimi polegaję na różnej zawartości heksogenu. Litera ’C" jest skrótem od angielskiego Composition, czyli mieszanina, od złożonego składu materiału wybuchowego. Stęd czasem spotykane oznaczenie Composition 4. Z kolei samo słowo composition jest używane do oznaczania także stałych materiałów wybuchowych np. Composition A czy Composition B, stęd dla odróżnienia od piast ycznego C4 stosuje się oznaczenie Composition C-4
4