Przyczyną masowego występowania tej choroby szczególnie na plantacjach z siewu oz i mego jest niska temperatura gleby i jej wysoka wilgotność w młodej fazie wzrostu. Porażone rośliny zamierają płacowo, lub wzdłuż rzędów. Po wyrwaniu u podstawy piętki i na korzeniach widać obfitą białą watowatą grzybnię. Wewnątrz tej grzybni pojawiają się kuliste, czarne skleracja (forma przetrwalnikowa grzyba). Liście stopniowo żółkną, więdnąmi zamierają Gniciu ulęgają także podziemne części rośliny, co w rezultacie prowadzi do placowego zamierania roślin. Cebule pochodzące z miejsc sąsiadujących z porażonymi nie nadają się do długotrwałego przechowania nawet, gdy na ich powierzchni nie widać objawów choroby.