3263854244

Łokieć

- jednostka długości o różnej wartości w zależności od państwa, regionu i epoki

historycznej. Tradycyjna miara nawiązująca do średniej długości ręki od stawu łokciowego do końca palca środkowego. Dzielił się najczęściej na 2 stopy albo 24 cale.

W Polsce:

Łokieć chełmiński (w poł. XVI w.) 57,62 cm

Łokieć warszawski albo staropolski (w I Rzeczypospolitej i po rozbiorach do 1819 r.)59,6 cm Łokieć lwowski albo galicyjski (w Galicji 1787-1857 r.)59,6 cm

Łokieć krakowski wiek XIII - 64,66 cm; wiek XIV - 62,5 cm; poł. XVI w. - 58,6 cm; 1836-1857 - 59,6 cm Łokieć wrocławski (na Śląsku do 1816) 57,6 cm Łokieć nowopols ki (w Królestwie Polskim 1819-1849) 57 fi cm Łokieć gdański 57,8 cm

Za granicą:

t

Łokieć berlińs ki (w Prusach do 1872) 66,7 cm Łokieć wiedeński (w Austrii do 1876) 77,9 cm Łokieć hamburski573 cm Łokieć Iubecki57,7 cm Łokieć duński 62,7 cm Łokieć szwedzki 59,4 cm Turecki długi łokieć (pik halebi)70,9 cm

W Wielkiej Brytanii stosowany bywał też łokieć (ang. ell) równy 45 calom, tzn. 114,3 cm, a także łokieć szkocki (ok. 37 cali) i flamandzki (27 cali).

Łokieć (nazywany po angielsku cubitjsumeryjski (XX wiek p.n.e.) mierzył 51,72 cm i jest najstarszą znanąstandardową jednostką miar. Natomiast łokiećstaroegipski, z XXVIII w.p.n.e., wynosił od 52,35 do 524 cm.