3307663965

Wykorzystanie Internetu w komunikowaniu politycznym elit z wyborcami

wobec wykorzystania Internetu, a konkretnie głównego przedstawiciela Sieci 1.0 — stron internetowych — w kampanii wyborczej¹³. Wśród kandydatów republikanów i demokratów do Kongresu Stanów Zjednoczonych swoje strony internetowe przygotowało wówczas blisko 70 proc. kandydatów na senatorów i trzecia część kandydatów do Izby Reprezentantów. Powszechnie wykorzystali strony internetowe także kandydaci na gubernatorów - posiadało je 95 proc. kandydatów wielkich partii¹⁴. Wzrostowy trend w wykorzystaniu stron internetowych utrzymywał się w kolejnych latach. Z kolei kampania prezydencka prowadzona w tym samym roku zaowocowała przełomem innego rodzaju — powszechnie zaczęto wykorzystywać Internet jako narzędzie służące do zdobywania funduszy na kampanię wyborczą. Zebrane w ten sposób fundusze określa się powszechnie mianem soft money, co dosłownie oznacza „lekkie pieniądze” i jest rozumiane jako drobne, lecz na ogół liczne wpłaty. Nazwa ta związana jest z uregulowaniami prawnymi dotyczącymi wpłat na konta kandydatów - według prawa federalnego każdy obywatel amerykański ma prawo wesprzeć swojego kandydata maksymalną kwotą dwóch tysięcy trzystu dolarów w prawyborach i taką samą w wyborach¹⁵. W literaturze przedmiotu wskazuje się, że zjawisko to porównywalne jest z rewolucją w amerykańskiej polityce, jaką wywołało rozpoczęcie transmisji debat prezydenckich przez telewizję¹⁶. Gromadzenie funduszy za pośrednictwem Internetu zainicjował kandydat republikanów na urząd prezydenta Robert Bob Dole. Za pośrednictwem strony internetowej jego zwolennicy wpłacili dwieście tysięcy dolarów¹⁷. W prawyborach prezydenckich w 2000 roku Bill Bradley stał się pierwszym politykiem, który w Internecie zebrał aż milion dolarów. W wyborach prezydenckich w 2000 roku George W Bush gromadził w ten sposób około dwustu do trzystu tysięcy

¹³    Wykorzystanie stron internetowych - głównych przedstawicieli Sieci 1.0 - w toku kandydowania na obieralne stanowisko polityczne po raz pierwszy zaistniało w kampanii prezydenckiej w Stanach Zjednoczonych w 1992 roku. Bill Clinton był wówczas pierwszym i w tej kampanii jedynym kandydatem, który wykorzystał ten kanał komunikacji.

¹⁴    B. Bimber, R. Davis, Campaigning Online. The Internet in U.S. Elections, Oxford Univer-sity Press, Nowy Jork 2003, s. 25.

¹⁵    C. Kush, Cybercitizen. How to Use Your Computer to Figlit for ALL the Issues You Care About, Martins Griffin, Nowy Jork 2000, s. 24-25.

¹⁶    J. Trippi, The Reuolution Will Not Be Teleuised. Democracy, The Internet, and The Ouerthrow of Euerything, ReganBooks, Nowy Jork 2005, s. XVI-XVII.

¹⁷    A. Rice, Campaigns Online: The Profound Impact of the Internet, B/ogs, and E-Teclmologies in Presidential Political Campaigning, Center for the Study of American Government at Johns Hopkins University, styczeń 2004, [w:] http://www.campaignsonline.org/reports/ online.pdf, dostęp: grudzień 2011, s. 43.

185

SP V0l. 25 / STUDIA I ANALIZY