Początki JAVY sięgają 1991, kiedy to James Gosling wraz z grupką inżynierów rozpoczął prace nad niewielkim językiem komputerowym, który znalazłby zastosowanie w niewielkich urządzeniach elektronicznych. Z powodu, iż urządzenia te nie posiadały za wiele pamięci, język musiał być mały a przy tym generować prosty kod maszynowy. Ponieważ producenci sprzętu elektronicznego montowali w swoich produktach rożne procesory, ważne było aby język nie był zależny od żadnej konkretnej architektury, a tym samym był przenośny. Projekt ten początkowo został nazwany Green [1],
Projektanci oparli swój język na C++ czerpiąc z niego to, co najlepsze wprowadzając jednocześnie dużo prostszą składnie. Gotowy język ochrzczono nazwą Oak (ang. dąb). Ta nazwa nie zakorzeniła się na długo gdyż, jak się okazało była już zajęta przez inny język programowania, więc została zmieniona na Java. Swój debiut na scenie internetowej Java miała pod koniec 1995 roku od razu podbijając serca użytkowników. Za zadanie postawiono jej aby stała się uniwersalnym łącznikiem miedzy użytkownikami a informacjami, bez zależności, czy informacja pochodzi z serwerów stron internetowych, baz danych czy innego miejsca. Jak się okazało Java doskonale spełnia pokładane w niej nadzieje, co sprawiło że uzyskała akceptacje wszystkich największych firm oprócz Microsoftu [2], Java posiada wbudowany system ochrony i bezpieczeństwa, który zapewnia komfort użytkownikom i programistom, jak i również wbudowane biblioteki upraszczające łączność między bazami danych, programowanie sieciowe. Jedną z najważniejszy zmian jaka została wprowadzona w porównaniu do poprzedników, jest to, że kod źródłowy programu jest kompilowany do kodu pośredniego. Sprawia to, że skompilowany kod nie jest programem, który można od razu uruchomić lecz powstaje tzw. Beta-kod interpretowany przez zainstalowaną na dowolnej stacji roboczej maszynie wirtualnej. Takie rozwiązanie sprawia, że powstały kod jest niezależny od konfiguracji sprzętowych i systemowych [2].
3