ich znormalizowanie, obejmujące warunki budowy, instalacji, zakresy pomiarowe (liczbę Reynoldsa), warunki przepływowe oraz stosowane płyny. W przypadku niespełnienia niektórych warunków można stosować specjalne wykonania zwężek, np.: kryza kwadrantowa (odpowiednio ukształtowany wlot, stosowana przy małych liczbach Re), kryza segmentowa (do cieczy zanieczyszczonych) itp.
W przepływomierzach zwężkowych podczas przepływu występują opory hydrauliczne o znacznej wartości, generujące straty ciśnienia, znacznie większe w stosunku do przepływomierzy z rurkami piętrzącymi czy uśredniającymi ciśnienie dynamiczne. Na rys. 1.1. przedstawiono fragment rurociągu z zamontowaną kryzą pomiarową o przytarczowym odbiorze ciśnienia statycznego ze szczelin usytuowanych w bezpośrednim sąsiedztwie tarczy kryzy wewnątrz rurociągu po stronie dopływowej i odpływowej. Dopuszczalne są również inne rozwiązania konstrukcyjne umiejscowienia otworów impulsowych poboru ciśnienia statycznego. Jednym z nich jest tzw. odbiór ciśnienia kołnierzowy, w którym otwory impulsowe znajdują się w odległości 25 mm od kryzy zarówno po stronie dopływowej jak i odpływowej płynu.
Kolejnym rozwiązaniem jest tak zwany odbiór ciśnienia „d” i „d/2”, w którym otwory impulsowe poboru ciśnienia usytuowano w ten sposób, że po stronie dopływowej pobór ciśnienia jest w odległości „d” przed kryzą, a po stronie odpływowej w odległości „d/2” za kryzą, która jest bliska położeniu „vena contracta”, gdzie „d” jest średnicą wewnętrzną rurociągu.
Dla przepływomierzy zwężkowych strumień objętości płynu idealnego, nieściśliwego, obliczono z równania:
<lv
= C* A-
Natomiast masowe natężenie przepływu płynu idealnego z równania:
=C"-A-j2-p-(pl-p1) (1.2)
gdzie:
C* - teoretyczna liczba przepływu - współczynnik zależny od stosunku przewężenia zwężki i przewężenia strugi,
A - przekrój poprzeczny rurociągu,
p - gęstość cieczy,
P1-P2 - spadek ciśnienia mierzonego (ciśnienie różnicowe)
-9-