4130651392

5.    Rozpalenie ogniska (15 min.) - zaproszony gość . Drużyna wraz z gościem zbiórki siadają w okuł ogniska. Drużynowy przedstawia p. Ewerysta Szyszkowskiego. Prosi gościa, aby on rozpalił watrę. Tym samym czasie zastępowy zaczyna śpiewać piosenkę.

6.    Gawęda na temat historii i rozwoju turystyki rowerowej na terenie Polski - cz.l. (15 min.) - p. Eweryst Szyszkowski.

7.    Historia Turystyki Rowerowej w Polsce.

W odległych czasach (1886 r.) w Warszawie grupa zapaleńców uprawiających głownie jazdę na rowerze, zawiązała Warszawskie Towarzystwo Cyklistów, które było organizacją elitarną działającą w wyjątkowo ciasnym gronie entuzjastów. Początkowo jazda na rowerze miała charakter sportowy, później przerodziła się w turystykę kwalifikowaną. To spowodowało wzrost liczby osób poruszających się za pomocą roweru. W wyniku takiego obrotu sytuacji w 23 kwietnia 1952 roku powstaje Polskie Towarzystwo Turystyczno Krajoznawcze zwane potocznie PTTK. Na terenie całego kraju zaczęto organizować okręgowe i oddziałowe komisje Turystyki Kolarskiej Potwierdzeniem takiej działalności było uczestnictwo w dorocznym Centralnym Rajdzie Kolarskim. Na początku miał on charakter zorganizowanego przejazdu na trasie Chełm Lubelski - Lublin - Warszawa. W późniejszym czasie przekształcone w złoty, gdzie wszyscy uczestnicy dojeżdżali różnymi trasami do miejsca zakończenia. Bardzo ważnym osiągnięciem pierwszej Komisji było ustanowienie Kolarskie Odznaki Turystycznej -KOT.

Wzrost liczby rowerzystów wymusił na Zarządzie Głównym PTTK przygotowanie i wykształcenie przewodników, kadry chętnych do prowadzenie wycieczek rowerowych. Pierwsza grupa licząca 100 osób, którym zaliczono dwuletni staż pracy na rozwojem turystyki kolarskiej otrzymali uprawnienia drogą mianowania. Kolejne osoby uczestniczyły w kursach. Pierwszy taki kurs przewodnikowski odbył się w 1954 roku. Był to dwutygodniowy obóz wędrowny zakończony uroczystą imprezą centralną. Program tych kursów obejmował tradycje sportowego kolarstwa a nie krajoznawczego.

W 1958 roku próbowano wprowadzić nowe zasady szkolenia. Było to kształcenie trójstopniowe. Pomimo przeszkód zaczęto organizować kursy okręgowe raz na 3-4 lata. Liczba tych kursów znacznie wzrosła w drugiej połowie lat 60. (1967- 68). Zmodyfikowano program, zwiększając zakres wymagań, podniesiono rangę wiedzy krajoznawczej i metodycznej. Położono nacisk na umiejętność kierowania zespołem ludzi, organizowania życia kulturalnego w grupie, samodzielność i zaradność w nietypowych sytuacjach. Zwrócono też większą uwagę na kulturę uprawiania turystyki oraz wprowadzono organizacje obozów kolarskich zagranica.

Triumfem Zarządu Głównego PTTK było wprowadzenie uprawnień instruktora turystyki kolarskiej PTTK w 1970 roku. Dotychczas istniały tylko trzy możliwości zdobycia uprawnień na kursie centralnym, poprzez mianowanie oraz w systemie eksternistycznym.

Oprócz takich form szkoleniowych prowadzono również działalność wydawniczą materiałów dydaktycznych.

8.    Piosenka - (5 min.)-przyboczny.

9.    Gawęda - cz. 2 (10 min.)- p. Eweiyst Szyszkowski.

Jedyną udokumentowaną satysfakcja za trudy na szlakach była Kolarska Odznaka Turystyczna, w różnych okresach różnie przyznawana i zdobywana. Dopiero 15.02.1967 ogłoszono Regulamin Rajdu Dookoła Polski, który w styczniu 1974 roku został uzupełniony zasadami Małego Rajdu Dookoła Polski. W drugiej połowie lat 60 nasiliła się fala turystyki młodzieżowej, oparta na wzorcach studenckim czy harcerskich, polegająca na organizowaniu się w Akademickie Kluby Turystyki Kolarskiej. Pierwszym takim klubem był założony w Warszawie Studencki Klub Rowerowy założony w