5038598683

Secular folk:

•    Charms takie wierszyki-zaklęcia mające chronić przed złymi mocami, sprowadzić na kogoś nieszczęście itp.

•    Puzzles, riddles

•    Gnom es - folk wisdom, takie przysłowia.

Forma poezji: Na środku wersu jest pr/.erwa caesura. Nie ma rymów (to wynalazek tych francuskich bękartów), ale są alliteration powtarzanie tego samego dźwięku w wersie. Można Ją znaleźć in the first stressed word after the caesura. Knining to rodzaj metafory często używanej w tekście, np. chieltain to treasure-giver.

The Wanderer:

Jest to lament, doskonały przykład elegiac mood bardzo popularnego w staroangielskiej poezji. The Wanda er opowiada o wojowniku, który jako jedyny przeżył bitwę. Stracił on wszystkich towarzyszy, swojego wodza i swoje mead-hall (centrum życia towarzyskiego) i teraz błąka się po zimnych, wrogich krainach w poszukiwaniu kogoś, kto by go przygarnął. Krajobraz, który widzi i opisuje The Wanderer. oddaje jego uczucia, jest to nie tyle landscape, co mind-scape.

W pierwszej części poematu, The Wanderer opisuje swoją historię. Szczególnie potuszające są wspomnienia dawnych towarzyszy, które wracają do niego we śnie, po czym ustępują miejsca twardej, zimnej, wrogiej rzeczywistości. Część druga rozszerza tematykę na wszystkich ludzi, wyciąga pewne ogólne wnioski z historii Wandcrera. Być może narratorem tej części Jest ten sam człowiek, lecz może to być też. ktoś całkiem inny, niejako komentujący historię z części pierwszej i na Jej podstawie snujący filozoficzne rozważania. Zadaje on pytanie Ubi sunt? gdzie są ci, którzy kiedyś chodzili po tej ziemi. Prowadzi to do konkluzji, że kiedyś wszyscy opuścimy ten targany wojną i nieszczęściem świat. Wniosek jest bliski filozofii stoickiej - rozważny człowiek to laki, który powściąga swoje emocje, a nadzieję pokłada w niebie, w życiu po śmierci, „where for us the only stronghold stands". Wszystko na ziemi przemija, Jedyna twierdza, Jedyna stała, pewna rzecz, to niebo i Bóg. Jest to oczywiście chrześcijański morał dodany do starszego, pogańskiego poematu.

Beowulf:

Najstarszy z great old poems written in English i jedyny zachowany Old English epic, opowiada o dwóch germańskich plemionach, the Danes i the Geats. Poeta, który skomponował Beowulfa, był Chrześcijaninem i mamy w poemacie wyraźne odniesienia do Starego Testamentu, ale z drugiej strony - nie ma odniesień do Nowego Testamentu, który przecież jest podstawą Chrześcijaństwa, są za to silne pozostałości ze starych, pogańskich czasów. Chrześcijaństwo nie zdążyło jeszcze w tamtych czasach wyplenić pogaiiskiej tradycji i to ona Jest podstawą emocjonalnej siły utworu.

W społeczeństwie wojowników najważniejszym relationship był związek wodza, króla z Jego świtą (thanes). Zależność ta oparta była na wzajemnym zaufaniu i szacunku - thanes walczyli u boku króla, a on za to obdarowywał ich łupami i opiekował się nimi. To obdarowywanie łupami miało znaczone nie tylko materialne, ale przede wszystkim duchowe. Ważne były też więzy rodzinne, w szczególności wergi Id, czyli „man-price”. Kiedy ktoś z twojej rodziny został zabity, twoim obowiązkiem było zabić sprawcę, bądź też wyegzekwować na nim zapłatę, czyli wergild właśnie. Prowadziło to oczywiście do niekończącego się rozlewu krwi i ciągłego wyrzynania się nawzajem, któremu próbowano z marnym skutkiem przecidziałać za pomocą małżeństw. Postacie w Beowulfie wplątane są w ogromną sieć wzajemnych długów, od których nie można uciec. Śmierć, szybka i brutalna, może nadejść w każdej chwili i z każdej strony, jest nieunikniona.

Beowulf zajęty jest jednak nie waśniami plemiennymi, ale złem zupełnie innego rodzaju Grendelem i jego matką. Podejmując się walki z potworami, bohater niejako testuje swój związek z Przeznaczeniem. Beowulf wyznaje ciekawą, zupełnie niechrześcijańską filozofię, że jeśli Przeznaczenie nie spisało cię całkowicie na straty, odwaga jest cechą, która może cię uratować. Dzięki odwadze może się on w pełni zrealizować jako bohater, oczywiście na tyle, na ile pozwala mu na to Przeznaczenie, które w końcu go dopadnie (i dopada).

Akcja rozgrywa się w okolicach VI wieku, poemat skomponowany został w VIII wieku, a spisany dopiero w X wieku - 400 lat rozpiętości. Dzieje się w Denmark i Geatland. Składa się z epizodów, bo jest długaśny i scop nie mógł odśpiewać całego na raz, tylko sobie wybierał, że będzie śpiewał np. o w'alce Beowulfa z Grendelem. Fabuła: Beowulf opowiada o płonieniu Danes, którzy byli potomkami Scylda. Rządził nimi dobry król Hrothgar i tak im się powodziło, że postanowili /budować największy i najpiękniejszy mead-hall. Nazwali go Heorot - serce. Byli z tego mead-hall bardzo dumni i codziennie tam ucztowali i się weselili, aż pojawił się problem Grendel. Był on potomkiem Caina, istotą wyklętą przez Boga, mieszkającą w ciemnościach i bardzo mu się nie podobało, że Danes się tam tak bawią, więc zaczął się zakradać i ich mordować i pożerać. Robił to tak skutecznie, że zawładnął Heorot i rządził tam przez 12 lat, siejąc strach i spustoszenie. Danes byli żeglarzami, żeglowali więc po całej Skandynawii, roznosząc opowieści o swoim wielkim nieszczęściu, aż wieść ta dotarła do

2