5706733575

I

,jl_{a straci} królewską posad* ^Kj'^{ó! ł,}>**oiał

Kj uk krakał złowieszczo, że    tułało mu się z «*<.    ^ ^_nęła nogą i krzyknęła;

maż. Za tego. kto /gładzi Smoka - wyj*.

- tflpuw z komory, w której mnie zaniknąłeś, «    ^4_ta. na pewno znajdą «^hętni

* * -.....'"►łosi tę wiadomość na tztu    '    - _ly|_c opowieści, ze natychmiastprzy-

-    WychodzęI

-    Dokąd? jękną! Krak.

I

1

- Najpierw z komory, w worcj    ■ ■    świata, na F^ffUU,T< ‘ ‘lJL- _ct

śniła córka, - .fak lata rozgłos, tę wiadomość na    £._{o tylc opowieść, ze natychmiast pizy.

Zaraz się znaleźli. O bogactwie króla i urodzie byli Jo Krakowa. Konno. Z pieśnią na ustach:

- Pędzimy na koniach zcikuti w pancerze, pancerni i wierni ołlważni ly cerze.

A każdy ma furczę i każdy ma miecz; bo wnika ze Smokiem rycerska w rzecz.

A konie cwałują rut złotych podkowach do grodu Krakusa, do miasta Krakowa.

I każdy z rycerzy

wytęża już wzrok

ach, gdzie jest ta bestia 7

Ach. gdzie jest ten Smok?

Ale gdy Smok wyłazi z jamy. wszyscy na jego widok krzyknęli tylko jedno słowo:

-    Zjeżdżamy!

Tumult się zrobił przeokropny. Smok bltznąl ogniem, rycerze pogubili tarcze i miecze, ludzie zaczęli śmiać się, krzyczeć i gwizdać. A najgłośniej śmiał się i gwizdał szewczyk, Dratewka.

Pędził przez zamkowe podwórze, śmiał się:

-    Tthńrze! Tlhórze! Kie rycerze, tylko tchórze! - i bardzo głośno gwizdał na palcach.

A potem wpadł do kuchni i już n;e głośno tylko po cichu gwizdnął palcami ze skrzyni dworskiej kucharki miarkę siarki. W pędzie minął królewnę, s/iir-s/ui - powiedział jej coś na ucho, królewna zrozumiała, oczy jej się zaświeciły i też zaczęła gwizdać. Najpierw dwa razy /. podziwu dła urody i pomysłowości szewczyka:

-    Fiu! Fiu! - a potem - fitiuii! - wpadła jak burza do komnaty króla, tiuuu! - zdarła z ojca baranicę, fiuuu! - rzuciła ją Dratewce. I jeszcze pomogła mu królewski kożuch przenicować, odwrócić go baranimi kudłami do wierzchu.

A szewczyk raz-dwa uformował z baranicy barana, nafaszerował go siarką, zaszył drulwa i podrzucił Smokowi.

-    Proszę, proszę, niech się Smok nie krępuje, niech się Smok poczęstuje..

Legenda mówi, że kiedy Smok /jadł barana wraz z nadzieniem, z paszczy buchnęły mu płomienie i miał lak siarczyste pragnienie, żc: