6355787463

Analiza wskaźnikowa jest szybką i efektywną metodą pozwalającą monitorować poszczególne przedsięwzięcia gospodarcze na wszystkich etapach realizacji, jak i funkcjonowanie całej firmy.

Sposób i zakres zastosowania tego narzędzia analizy finansowej w ocenie przedsiębiorstwa, musi być odpowiednio wyważony i przede wszystkim uzupełniony o inne narzędzia analityczne. Powinny one złagodzić podstawowe ograniczenie analizy wskaźnikowej jakim jest, w tym przypadku, retrospektywne podejście.

Analiza wskaźnikowa może być również wykorzystywana w ocenie przedsięwzięć inwestycyjnych we wszystkich fazach ich realizacji, zarówno w fazie planowania, realizacji oraz poinwestycyjnej. Jest ona wtedy doskonałym uzupełnieniem i potwierdzeniem całego studium efektywności inwestycji.

Metody oceny opłacalności przedsięwzięć inwestycyjnych

Podstawowym warunkiem zapewnienia pozycji oraz ekspansji rynkowej firmy jest nie tylko sprawność bieżącego zarządzania, lecz również podejmowanie optymalnych decyzji dotyczących rozwoju i źródeł jego finansowania. Od trafności tych decyzji zależy bowiem perspektywiczna konkurencyjność przedsiębiorstwa, jego udział w rynku i możliwość generowania zysków.

Rozwój firmy dokonuje się zasadniczo poprzez realizację określonych przedsięwzięć inwestycyjnych (rozwojowych). Inwestowanie jest procesem długotrwałym. Wymaga ono gromadzenia kapitału niezbędnego do sfinansowania początkowych nakładów, które przyniosą efekt zawsze z pewnym opóźnieniem.

Najbardziej precyzyjnym narzędziem oceny opłacalności przedsięwzięć rozwojowych są dyskontowe metody rachunku ekonomicznego. Uwzględniają one, w przeciwieństwie do prostych metod oceny, rozłożenie w czasie przewidywanych wpływów i wydatków związanych z badaną inwestycją. Służy temu wykorzystanie techniki dyskonta, która pozwala sprowadzić do porównywalności nakłady i efekty realizowane w różnych okresach czasu. Określenie ich wartości teraźniejszej, to jest zaktualizowanej na moment przeprowadzenia oceny stanowi podstawę dalszego wnioskowania.

Metody dyskontowe dają możliwość objęcia oceną całego okresu funkcjonowania przedsięwzięcia, a więc zarówno okresu jego realizacji, jak też pełnego okresu, w którym przewiduje się osiąganie efektów. Sprzyja to dokładności oceny, narzuca jednak konieczność oszacowania wielkości wpływów i wydatków w całym okresie objętym rachunkiem.

Do najczęściej stosowanych w praktyce dyskontowych metod rachunku ekonomicznego należą:

-    metoda wartości zaktualizowanej netto (net present value - NPV);

-    metoda wewnętrznej stopy zwrotu (Internal ratę of return - IRR).

Teoretyczne podstawy koncepcji wartości zaktualizowanej (bieżącej) netto osadzają się na 3 następujących przesłankach:

1)    wartość bieżąca jest zawsze niższa od wartości nominalnej w przyszłości;

2)    im dalsze jest odroczenie w realizowaniu określonej wartości nominalnej, tym niższa jest wartość bieżąca;

3)    im wyższa jest stopa procentowa, tym niższa jest wartość bieżąca.

Wartość zaktualizowana (bieżąca) netto (NPV) danego przedsięwzięcia określana jest jako wartość otrzymana przez zdyskontowanie, oddzielnie dla każdego roku, różnicy między wpływami (przychodami) i wydatkami (rozchodami) pieniężnymi przez cały okres istnienia obiektu, przy określonym stałym poziomie stopy dyskontowej. Różnica ta zdyskontowana jest

14