Wskaźniki efektywności zaangażowania kapitałów
Analiza rentowności jest przeprowadzana z różnych punktów widzenia i może obejmować zarówno określone rodzaje kapitałów, jak i różne wielkości wyniku, np. w literaturze ekonomicznej wyróżnia się najczęściej:
- rentowność kapitału całkowitego (aktywów, majątku) nazwaną rentownością gospodarczą - ekonomiczną,
- rentowność zaangażowanych kapitałów własnych lub kapitałów stałych określaną jako rentowność finansowa,
- rentowność sprzedaży nazywaną rentownością handlową.
Do grupy wskaźników efektywności zaangażowanego kapitału zalicza się najczęściej:
- wskaźnik rentowności kapitału całkowitego,
- wskaźnik rentowności kapitału własnego,
- wskaźnik rentowności kapitału podstawowego.
Wskaźnik rentowności kapitału całkowitego zalicza się do najbardziej syntetycznych mierników oceny efektywności gospodarowania. Na jego poziom wpływa całokształt zjawisk i procesów gospodarczych zachodzących w przdsiębiorstwie. Wskaźnik ten określa się jako stosunek zysku netto (zysk po opodatkowaniu) lub brutto (zysk przed opodatkowaniem) do przeciętnej kwoty kapitału całkowitego (majątku, aktywów ogółem).
Wskaźnik rentowności kapitału całkowitego wyraża efektywność przedsiębiorstwa w dziedzinie generowania zysku przedstawiając relacje stanowiące wymierny obraz zdolności firmy do wytwarzania zysku z zainwestowanego kapitału (własnego i obcego) - aktywów ogółem.
Omawiany wskaźnik ilustruje jaka kwota zysku netto lub brutto przypada na jednostkę kapitału lub jaki procent zysku osiągniętego z zaangażowanych kapitałów.
- wskaźnik rentowności kapitału całkowitego (Wrkc)