AnalizaFinansowaTeoriaPrakty 1

Metody i kierunki przyczynowej analizy rentowności

W badanej Spółce wskaźnik rentowności kapitału podstawowego przyjmuje znacznie większe wartości, niż wskaźnik rentowności kapitału własnego, co świadczy o tym, że kapitał podstawowy w łącznej wielkości kapitału własnego nie ma dużego udziału. Poza tym tendencje zmian obu wskaźników są zbliżone, co wynika z faktu, że zmiany w wysokości kapitału własnego to przede wszystkim wynik podziału zysku netto (tabela 9), którego wielkości w stosunku do kapitału własnego nic są znaczące. Jedynie w roku 200d dają się zauważyć rozbieżności pomiędzy dynamiką wzrostu tych dwóch wskaźników. Można więc stwierdzić, że znaczna wielkość zysku netto zasila w całości kapitał własny.

W drugiej grupie wskaźników rentowności (rentowności handlowej) na uwagę zasługuje wskaźnik rentowność sprzedaży, wskaźnik rentowności sprzedaży towarów i produktów oraz wskaźnik poziomu kosztów. Pierwszy z przedstawionych, wskaźnik rentowności sprzedaży w najbardziej ogólnej postaci równa się:

zysk netto ,

---xl00

przychody ogółem

Wskaźnik rentowności sprzedaży jest miarą sukcesów przedsiębiorstwa na rynku. Uwzględnienie w liczniku wskaźnika zysku netto powoduje, że przedmiotem oceny jest nie tylko efektywność działalności operacyjnej bezpośredniej i pośredniej, ale też operacji finansowych (m.in. poziom zadłużenia), zdarzeń nadzwyczajnych i polityki podatkowej. Wskaźnik w tej postaci jest najbardziej syntetyczną wersją, ale jego porównawcze oceny natrafiająjednak na znaczne trudności przy zachowaniu zasady porównywalności. Duże pole recepcji powoduje bowiem, że ilość czynników zakłócających porównywalność pomiędzy wskaźnikami jest też znaczna.

W Spółce Akcyjnej „Alfa” wskaźnik ten wynosił:

-rokMIOb    I 047 994 ^x ^0 = 1,39%

₉w¹⁰⁰⁼⁰-^47%

54 069

rok 200d    x 100 = 4,03%

1341872

251