6784208301

Mężczyźni i pojedynki

^c Pojedynek był praktykowany w Euro pie od XV do XX w. Była to zaaranżowana walka dwóch mężczyzn, z ustalonymi wcześniej zasadami, przep rowad zan ą o becn ości tzw. se kun dantów, którzy czuwali nad jej przebiegiem. Względna popularność pojedynków jako sposobu rozwiązania sporu można zauważyć jeszcze w dwudziestoleciu międzywojennym (popularność tzw. kodeksu Boziewicza).

■    Powodem do rzucenia wyzwania było naruszenie czyjegoś honoru (czci). Celem pojedynku było nie tyle zabicie rywala, co raczej uzyskanie „satysfakcji”, to znaczy odzyskanie honoru. Nie każda osoba zasługiwała na „danie satysfakcji", znaczenie miało pochodzenie społeczne. Chociaż pojedynki były zwykle nielegalne, jednocześnie akceptowane byty przez opinię publiczną.

■    Odbywały się świtem, strzelano do siebie z pistoletów lub walczono na szpady. Można było pojedynkować się do pierwszej krwi, do uśmiercenia lub zadania przeciwnikowi rany uniemożliwiającej dalszą walkę.