6784208818

ZAMEK KRÓLEWSKI W OJCOWIE

Podobnie jak w przypadku pozostałych zamczysk. tak i tu początki warowni sięgają zamierzchłych C2asów i bardziej sę domysłami naukowców niż w pełni "potwierdzają to dokumerty pisane.

<■ Do niedawna sadzono, że na W2gór2u 2amkowvm odkrsto nieznaczne ślady wczesnośredniowiecznego grodziska. Założycielem pierwszego grodu, wedle legendy-, był lechickiksiężę Wiesław, szwagier Popiela, który przybył w to miejsce 2 nadgoplańskich stron na c2ele uzbrojonej drużyny.

Prawdopodobnie drewniany 2a*mek podupadł w XIII w. zniszczony w czasie najazdu czeskiego. Sęd2i się. że ok. 1300 r. księże;

łady sław Łokietek ukrywał się w zwaliskach i podziemiach tego zamku pr2ez wpjskami króla czeskiego Wacława, a następnie przeniósł swoję kryjówkę do jednej 2 pobliskich jaskiń. Iwg legendy do Groty Łokietka). Obecnie badacze tematu sędzę. że ..wzmianki o 2amku*'Wys2ogrótf' identyfikowanym dotychczas 2 zamkiem ojcowskim mówiły faktycznie o drewnianym grodzisku ■' na górze Okopy, które funkcjonowało co najmniej do poł. XIII w..

Natomiast 2a Kazimierza Wielkiego w 1 poł. XW w. powst^e prawdopodobnie na surowym korzeniu 2amek murowany, który mógł przejęć funkcję wspomnianego grodziska. Kazimierz Wielki na C2eść swego ojca Władysława Łokietka) nazwał go "castrum oczec' lub Ociec u Skały" ustanawiajęc tu starostwo m eg rodowe. Osiem okolicznych wsi utrzymywało twierdzę, zaś i: Mirr i    ^xr'*' do XVI w stale na 2arrku tym przebywała 100-osobowa 2ałoga wojskowa. W I. 7CM/arcisław.

•tych XIV w pojawia się pier ws2a "wzmianka o zamku, w 1370 burgrijię byłZaklika. W 1380 wspomina się o castrum Ojców, a w 1397 wspominany był kapelan na 2amku ojcowskim Na przełomie XIV i XV w. zamek stał się siedzibę starostów niegrodowych. który to tytuł utrzymał do końca XVIII w Król Władysław IV nadał zamek i godność starosty Mikołajowi Korycińskiemu. Od XVI w ojcowskie’ starostwo niegrodowe było praktycznie dziedziczone przez różne rody magnaclćie (m.in. Sonetów w XVI w.. Myszkowskich pod k. XVI w.. Korycińskich przez cały XVII w.).

W 1 poł. XVI w 2amek na krótko’pr2es2edł w ręce prywatne, po czym ponownie powrócił do dóbr królewskich. W 1615 r. zamek rozbudowano i wyremontowano.

Pierwsza poł. XVII w. to okres największej świetności zamku. Zdobiły go m.in. marmury, polichromie, rzeźby, flamandzkie arrasy

i wschodnie kobierce. Poza mostami i naturalnymuksztaltowaniemterenu 2amek jednak nie miał już żadnych cech obronnych. dl^Aego w 1655-57 został łAwo zdobyty i mocno zniszczony prze2 Szwedów, któray zamienili go w magazyn broni i żywności. Około 1660 roku wzniesiono nowy dom mieszkalny połęczony 2 wieżę bramnę. A po zniszczeniach potopu szwedzkiego odbudowany przez staro3^ Stefana Korycińskiego i później prze2 wdowę po nim.

W XVIII w. zamek ponownie przebudowano. Z pierwotnej fortyfikacji pozostała jedynie 8-boczna wieża, którę obniżono przy kolejnych przebudowach. Kolejnymi starostami zamku byli Lubieńscy i Załuscy. W XVIII wieku starosta Teofil Załuski gościł w ojcowskich murach Stanisława Augusta. Król najpierw 2wied2iłJaskinię Ciemnę. a potem w kaplicy 2arrkowej trzyrr-ksl do chr2tu córkę Teofila - Marie Salomeę. U podnóża 2amku znajdował się wówczas folwark, a w samej twierdzy - rezydencja dla ekonoma, piekarnia. C2tery chlewy, wozownia, browar, gorzelnia, karczma, młyn i tartak.