Rozwój teatru galicyjskiego można podzielić na trzy fazy: Pierwsza faza: rozkwit naturalizmu podważył w całej europie dotychczasowe pojecie sceniczności i wywołał chęć upodobnienia teatru do powieści, na scenie pierwszy raz zaległa ciemność. Ciemność przecięta była światłem reflektora. Tak ujawniła się nieprzeczuwalna początkowo właściwość oświetlania elektrycznego.
Druga faza: największe zainteresowanie budziły polskie sztuki, dokonało się właściwe odkrycie polskiego romantyzmu i równie nagle zwycięstwo Wyspiańskiego. Trzecia faza: pogłębiał się w Krakowie nurt historycznych rewindykacji od schyłku drugiej fazy mnożyły się sukcesów autorów, którzy odnowili komedie polska.