872507438

40 BEZPIECZEŃSTWO

którzy są w jakimkolwiek ucisku, tą pociechą, którą Bóg nas samych pociesza” (2 Do Korynt.

1:3,4). Dlaczego mielibyśmy w obliczu tych miaro* dajnych oświadczeń spoglądać ku niedoskonałym ludziom albo darzyć uwagą ich chytre machinacje, zachwalane przez nich jako środek pociechy? Je* howa jest wzniosłym, wiekuistym Bogiem, kierują* cym się tylko altruizmem i czyniącym wszystko dla dobra tych, którzy szukają tego, co jest prawe. Poznanie tego, co Bóg przygotował dla człowieka, i kroczenie wskazaną przezeń drogą przynosi trwałą pociechę wszystkim, którzy w ten sposób się uczą i słuchają.

Dlaczegóż Wszechmocny przez wszystkie długie wieki dopuścił złość, nędzę i troskę? Właściwa odpowiedź na to pytanie otwiera drogę do wiedzy i zrozumienia środka, który uwolni ludzkość od wszelkiego bólu i cierpienia. Odpowiedź Pisma Św., a zatem właściwa odpowiedź, brzmi w stre* szczeniu jak następuje: Bóg stworzy! niebo i ziemię, które z całą swą obfitością należą do niego. On stworzył człowieka i przygotował ziemię na jego wieczne miejsce zamieszkania, oczywiście pod wa* runkiem, że człowiek będzie posłuszny prawu Bo* żemu. Bóg ustanowił swoje duchowe stworzenie Lucyfera nadzorcą człowieka. Lucyfer zbuntował się przeciw Bogu, pożądając tego, co do niego nie należało, i w ten sposób stal się on szatanem, starym wężem, diabłem i smokiem; są to imiona, które nadaje mu Jehowa. Diabeł skłonił doskonałego    i

człowieka do umyślnego przekroczenia prawa Bo* żego, co na człowieka ściągnęło karę śmierci, zanim jeszcze wydał na świat dzieci. Dlatego całe jego po* tomstwo, cały rodzaj ludzki, urodził się grzesznym i niedoskonałym (Do Rzymian 5:12). Diabeł oświad* czył, że Bóg Jehowa nie może mieć na ziemi ludzi, którzy mu pozostaną wiernymi, i twierdził chełpli* wie, że może wszystkich ludzi doprowadzić do tego, że sfaną się Bogu nieposłusznymi i jawnie mu będą złorzeczyć. Bóg wprawdzie mógł natychmiast zni* szczyć diabła. Gdyby to jednak uczynił, tedy wy* nikła z wyzwania diabla kwestia sporna nigdy nie byłaby rozstrzygnięta w umysłach innych stwo* rżeń. W swojej mądrości Bóg pozwolił diabłu po* sunąć się do ostateczności celem udowodnienia swego chełpliwego twierdzenia i dlatego Bóg po* wiedział do diabła i do wszystkich jego ówczesnych widzialnych przedstawicieli na ziemi: „A zaiste, dlategom się zachował, abym okazał na tobie moc moją i żeby opowiadane było imię moje po wszyst* kiej ziemi” (2 Mojżeszowa 9:16). W ten sposób powstała kwestia zwierzchnictwa i Bóg ogłosił, że pozwoli diabłu tak długo działać, aż nadejdzie czas zniszczenia go. Zarazem Bóg oświadczył, że na krótko przed zniszczeniem diabla wielkie imię Boże zostanie obwieszczone na całej ziemi.

Bóg ustalił czas, w którym diabłu wolno było starać się udowodnić swoje twierdzenie. Ten czas musi się skończyć i Bóg wówczas objawi swoją zwierzchnią moc, skazując na zupełną zagładę diabła