Wyróżniamy 2 rodzaje ryzyka. /wiązanego ze zmianą stopy procentem ej:
1) ryzyko dochodu - wynika z braku synchronizacji między terminami zapadalności aktywów i pasywów na zmiany stopy procentowej. Występuje to szczególnie w przypadku finansowania długoterminowej inwestycji pieniądzem krótkoterminowym.
2) ryzyko inwestycji, inaczej: reinwestycji - polega na zmianie wartości rynkowej instrumentu o stałym oprocentowaniu wskutek ruchu stóp procentowych. Przykład: obligacja o stałym oprocentowaniu, czyli obligacje 2; 5; 10; 20 - letnie. Wzrost stóp oprocentowania na rynku spowoduje spadek ceny obligacji.
Na wysokość ryzyka zmian stóp procentowych mają wpływ 3 czynniki:
1 jwielkośc pozycji bilansowych, których terminy zapadalności nie są zsynchronizowane,
2) długość okresu niezsynclironizowania pozycji,
3) różnice między wysokością stóp kontraktowych, określonych w umowie, a obecnymi i przyszłymi stopami procentowymi.
Zarządzanie ryzykiem polega na dywersyfikacji portfela inwestycyjnego, tzn. polega na inwestowaniu w różne instrumenty finansowe.
Na rynku finansowym inwestują: 1 inwestorzy indywidualni, 2)inwestorzy zbiorowi, inaczej
instytucjonalni (towarzystwa ubezpieczeniowe, fundusze emerytalne, fundusze inwestycyjne - powiernicze, wspólnego inwestowania).
Fundusze inwestycyjne maja przewagę, inwestują profesjonaliści, dokonują dywersyfikacji - mogą inwestować w różne instrumenty finansowe.
Rynek finansowy uważa się za tym bardziej rozwinięty, im więcej jest inwestorów instytucjonalnych. Instytucje, które emituia własne walory dzieła sie na: *te. które emitują własny pieniądz,_Jte, które emitują walory, nie będące pieniądzem, działające na rynku w roli inwestorów - towarzystwa ubezpieczeniowe, fundusze emerytalne i inwestycyjne.
W ramach rynku finansowego w literaturze wyodrębnia się 2 bądź więcej segmentów: a) rynek pieniężny - do tynku pieniężnego zalicza się instrumenty o okresie życia do
1 roku, a środki gromadzone z tytułu ich emisji przetwarzane są do zaspokojenia potrzeb bieżących. b)rynek kapitałowy - walory rynku kapitałowego to walory o okresie życia powyżej 1 roku, a środki
gromadzone poprzez ich emisję inwestuje się w cele długoterminowe.
chynck woLuŁom* inaasi dewkam
dłrynek instrumentów pochodnych
ehynek papierów wartościowych - wyodrębniany najrzadziej, bo traktowany jest jako główny element rynku kapitałowego i składnik rynku pieniężnego.
Niektóre walory należą do 2 segmentów równocześnie, np. depozyty walutowe - należą do rynku pieniężnego i walutowego.
Kryterium długości okresu jest kryterium umownym - przyjętym arbitralnie. 52 tygodniowy bon skarbowy jest traktowany jako instrument rynku pieniężnego.
Depozyty walutowe: rynek waluto\yy i rynek pieniężny
Potrzeby finansowe długoterminowe podmioty nie muszą finansować poprzez długookresowe instrumenty finansowe. Można przez krótkoterminowe.
Rynek pierwotny i rynek wtórny.
Zdecydowana większość instrumentów finansowych to papieiy wartościowe (rynek finansowy więc = papiery wartościowe).
Transakcje na rynku pierwotnym zawierane są przez emitentów pierwotnych i ich pierwszych nabywców.
Na rynku wtórnym następuje dalszy obrót między dalszymi nabywcami. Bez udziału emitentów.
Emitenci mogą na rynku wtórnym nabyć własne walory tylko w celu ich umorzenia (wycofania z obrotu). Pod względem organizacyjnym wyróżniamy: ♦rynek giełdowy - gwarantuje solidną ochronę interesów inwestorów przed sprzeniewierzeniem, * rynek poza giełdowy (over the connter OTC) - na tym rynku obrotu między sobą dokonują instytucje finansowe (głównie domy maklerskie), z pominięciem giełdy za pomocą środków telekomunikacyjnych (nie ma bezpośredniego kontaktu kupujący - sprzedający).
Zasięg terytorialny: globalny rynek finansowy, krajowy rynek finansowy, regionalny rynek finansowy O roli rynku finansowego świadczy wielkość kapitalizacji giełdy w stosunku do PUB. W krajach wysoko rozwiniętych kapitalizacja giełdy znacznie przekracza 50 % (u nas 25-30%). To powoduje, że polski rynek coraz bardziej dojrzewa zbliżając się do rynku państw wysoko rozwiniętych.
Problem efektywności rynku finansowego,
2