10613

S prostota wyjaśnień- skomplikowane wyjaśnienia można przyjąć dopiero gdy na podstawie badań eksperymentalnych będziemy musieli odrzucić te prostsze

S manipulacje naukowe- przypuszczalna zależność między pewną zmienną a zachowaniem musi być udowodniona w badaniu naukowym, w którym dana zmienna będzie podlegała kontroli eksperymentatora

S sceptycyzm naukowy- krytyczne podejście do teorii naukowych zwłaszcza gdy nowe odkrycia nie dają się wytłumaczyć na ich podstawie

Analiza zachowań składa się z 3 działów :

1.    Eksperymentalna analiza zachowań- zajmująca się badaniami podstawowymi , odkrywaniem praw rządzących zachowaniem;

2.    Stosowana analiza zachowań- zajmująca się systematycznym wykorzystaniem procedur wyprowadzonych z praw rządzących zachowaniem w celu poprawienia społecznie istotnych zachowań, oraz udowodnieniem w przeprowadzonych ekspeiymentach, że zastosowane procedury były rzeczywiście odpowiedzialne za zaistniałe zmiany;

3.    Konceptualna analiza zachowań- zajmująca się historią analizy zachowania oraz rozważaniami filozoficzno- teoretycznymi.

• Geneza analizy zachowania

Analiza zachowania jest utożsamiana z klasycznym behawioiyzmem. Jego początku upatruje się w publikacji Johna B. Watsona z 1913 r. „Psychologia, jak widzi ją behawiorysta”. Widział on psychologię jako w pełni obiektywną i eksperymentalną dziedzinę nauk przyrodniczych, która może stać się taką jeżeli skupi się na badaniu jedynie tego, co obserwowałne ( zachowania i wywołujące je bodźce środowiskowe). Jego zdaniem dzięki temu będzie możliwe przewidzenie i kontrola zachowań.

Korzenie klasycznego behawioryzmu sięgają XIX wiecznego pozytywizmu. Pozytywiści m.in. A. Comte uważali, że prawdziwe jest tylko to co obserwowalne. W behawioryzmie widoczne były również powiązania z teorią ewolucji K. Darwina - istnieje analogia pomiędzy zachowaniami ludzi i zwierząt. Trzecim nurtem widocznym w behawioryzmie jest funkcjonalizm. Jego przedstawiciele tj. James Angel twierdzili, że psychologia winna rozwiązywać problemy społeczne. U podłoża behawioryzmu leżą eksperymenty prowadzone przez dwóch naukowców :

S Iwana P. Pawłowa- odkryło on warunkowanie klasyczne , a więc proces w którym początkowo obojętny bodziec, po uprzednim skojarzeniu z bodźcem wywołującym określoną reakcję nabiera zdolności do wywołania określonej reakcji

S Edward T. Thorndike- jest on twórcą prawa efektu, które stanowi podstawę dla warunkowania instrumentalnego. Zgodnie z nim jeśli po zachowaniu pojawi się uczucie zadowolenia zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia tego zachowania w podobnych okolicznościach w przyszłości.