11186

■    człowiek ma najmniejszy wpływ na tek akt komunikacji niewerbalnej,

■    dotyk - emocje; wzrok - prawda,

8.    dystans fizyczny (proksemika) - jako organizacja przestrzeni w czasie komunikowania się

9.    pozycje ciała w czasie rozmowy

10.    organizacja środowiska w skali osobistej i publicznej

Indywidualizacją w komunikowaniu

•    podlegamy znajomości danego języka i zrozumieniu roli dodatkowych czynników w ramach jednej grupy etnicznej

•    trzy bloki tematyczne:

1.    spraw związanych z indywidualnymi doświadczeniami językowymi

■    aspekty językowe,

■    język - narzędzie komunikowania; system znaków; zastosowanie gramatyki -reguły; słowa łączące się według określonych reguł;

a)    języki fleksyjne (słowiańskie) - końcówki fleksyjne pozwalające zrozumieć sens wypowiedzi,

b)    języki pozycyjne - pozycja słów w zdaniu pozwala na zrozumienie sensu wypowiedzi,

c) - języki intonacyjne - 12 intonacji;

■    znaki (słownictwo)

a)    aspekt ilościowy słownictwa - ilość słów docierających i wychodzących; więcej słów odbieranych niż produkowanych (rozumiemy więcej słów niż ich wymawiamy);

-    rozumienie słów - intuicyjnie, kontekst nadaje sposób rozumienia, ale jest zwodniczy; odbiór nacechowany emocjami i poprzednimi doświadczeniami,

-    każdy ma własną liczbę, zależną od czynników socjodemograficznych,

-    zasób językowy i częstotliwość użycia znaków,

-    szkoła praska (lata 20.) - opracowanie słownika częstotliwości;

b)    aspekt jakościowy słownictwa - zawartość treściowa pojęć, które kształtują się przez życie;

-    doświadczenie życiowe jest źródłem budowania zakresów pojęciowych, treściowych, znaczeniowych, określania umiejętności,

-    rozumienie słów zależne od doświadczeń życiowych,

-    stereotypy - przyjmowanie słów niepopartych własnymi doświadczeniami;

c)    aspekt ilościowy gramatyki - ilość struktur jakimi się posługujemy,

d)    aspekt jakościowy gramatyki;

2.    osobowy charakter nadawcy i odbiorcy

■    kwestie filozoficzne - sposób postrzegania współrozmówcy i siebie jako określonych osób o określonych prawach i przywilejach,

■    współrozmówca jako podmiot lub przedmiot - branie pod uwagę wspólnego interesu lub traktowanie go instrumentalnie;

3.    osobowościowy charakter nadawcy odbiorcy

■    psychologiczny, związany z osobowością,

■    określanie profilu osobowości,

■    komunikowanie człowieka z człowiekiem, czyli jednej struktury osobowości z drugą,

■    trzy wymiary: