11559

Brak 2. Geneza nauki o zarządzaniu.

Przełom w sposobie podejścia do problematyki organizacji i zarządzania dokonuje się dopiero w następstwie rewolucji przemysłowej zapoczątkowującej proces rozwoju współczesnych form cywilizacji a zwłaszcza w wyniku epokowych wynalazków XIX w. Początki nauki organizacji i zarządzania to przełom XIX i XX wieku na terenie głownie Stanów Zjednoczonych, Anglii, Francji i Niemiec. Okres ten cechował się szczególnym silnym rozwojem przemysłu, polegającym w efekcie na pogłębiającym się podziale pracy i wynikająca z mego specjalizacja oraz wzrostem produkcji i wymiany towarowej. Wydajność pracy i jej wzrost stały się więc obiektywną koniecznością, ale problem polegał na tym w jaki sposób można to osiągnąć > Rozwój gospodarki kapitalistycznej na określonym jej etapie rozwojufprzełom XIX i XX wieku) stworzył konieczność poprawy organizacji pracy, produkcji, wyposażenia pracowników w lepsze maszyny w celu osiągnięcia wyższej indywidualnej i zespołowej wydajności pracy. Tak więc można powiedzieć , że prawa rozwoju gospodarki kapitalistycznej ( obniżenie kosztów maksymalizacja wydajności pracy, walka z konkurencją) stworzyły na przełomie XIX i XX w. Sprzyjające warunki dla rozpoczęcia badań i analiz zmierzających do opracowania zasad i reguł organizacji procesu pracy oraz procesu zarządzania w przedsiębiorstwach. Znajomość bowiem takich zasad ułatwia nam proces podejmowania decyzji co do tego , co robić, w jaki sposób to robić, aby najskuteczniej działać i funkcjonować.

Trzy główne szkoły (kierunki w rozwoju organizacji i zarządzania

1. szkoła klasyczna

a.    naukowa organizacja pracy

b.    klasyczna teoria organizacji

2.    Szkoła behawioralna

3.    Szkoła ilościowa ad la.

Szkoła klasyczna

Naukowa organizacja pracy:

Prekursorzy:

"■Robert Owen - wg niego lepsze warunki życia robotników doprowadzają do zwiększenia produkcji i zysków