wykazują działanie toksyczne (np. wyższe aminy aromatyczne, pochodne siarkowe jaktiole i
sulfidy, tlenowe niższe kwasy alifatyczne).
W UE nie ma wystandaryzowanych przepisów dotyczących badania poziomów odorów.
Pomiary opierają się na metodzie kiperskiej.
Ocena problemów ochrony środowiska często wymaga przeprowadzenia badań zapachowych:
próbek wody, ścieków, zanieczyszczonego powietrza, gazów odlotowych.
Intensywność zapachu I:
I = k*log(NDS/Spww) k - współczynnik Wezera-Fechnera NDS - najwyższe dopuszczalne stężenie Spww - próg wyczuwalności
Próg węchowej wyczuwalności - stężenie (Spww), przy którym zapach jest wyczuwany
przez 50% osób reprezentatywnych dla populacji Spww =ljz/m3
jz - jednostka zapachowa: ilość odorantu, którą trzeba wprowadzić do jednego metra
sześciennego powietrza, by osiągnąć próg wyczuwalności LJZ [jz/m3] = S/Spww [mg/m3/mg/jz]
Metody oceny uciążliwości zapachowej:
• Bezpośrednia identyfikacja częstości występowania zapachu („jest zapach"/" brak
zapachu")
• Ocenę natężenia zapachu (opisowe skalowanie): z zastosowaniem olfaktometru,
wzorców, pomiarów częstości występowania zapachu, prognozowania stopnia
uciążliwości zapachowej np.
skala Intensywność zapachu Wyczuwalność