* wg Gardockiego: prawo wykroczeń nie jest częścią prawa karnego; prawo wykroczeń blisko spokrewnione z prawem karnym; odrębna dziedzina
* wg Marka, Bojarskiego: prawo wykroczeń jest częścią prawa karnego sensu largo
Spór o istotę wykroczenia:
Przestępstwo - narusza istotne prawo natury Wykroczenie - burzy normy porządkowe
Różny jest stosunek względem norm moralnych i kulturowych Przestępstwo - podlega potępieniu społecznemu Wykroczenie - nie podlega potępieniu społecznemu
Przestępstwo - narusza konkretne normy prawne
Wykroczenie - narusza ogólny porządek prawny, reguły konwencjonalne Wykroczenia mają duży związek z prawem administracyjnym.
Wykroczenia czyny godzące w działalność administracji, kary za wykroczenia stanowią przymus administracyjny
Współcześnie różnica miedzy przestępstwem a wykroczeniem sprowadza się do określenia stopnia społecznej szkodliwości czynu.
Czyn o znikomej szkodliwości społecznej nie jest przestępstwem, jednak może być wykroczeniem na mocy art. 1 § 2 KK (płynna różnica).
Np. wykroczenie staje się przestępstwem -> art. 180a KK
Przestępstwo staje się wykroczeniem -> art. 86 KK (kolizja drogowa)
Źródła prawa wykroczeń:
* ustawa (kodeks wykroczeń z 1971 r.)
* ustawy dodatkowe
Nie jest źródłem prawa wykroczeń:
* zwyczaj
* judykatura (orzeczenia sądów)
* doktryna (poglądy profesorów prawa)
Delegacja ustawowa - odesłanie do innych przepisów z poza ustawy (kodeksu o wykroczeniach) regulujących tę materię.
Budowa kodeksu wykroczeń:
* część ogólna (podkreśla samodzielność tej gałęzi prawa, nie odwołuje się do części ogólnej k.k.)
* część szczególna
CZĘŚĆ OGÓLNA:
Art. 1 k.w.
- zasada nullum crimcn sine lege pocnali antenori
- zasada nulla poena sine lege
- zasada lcx retro non agit
Kodeks nie definiuje pojęcia wykroczenia w sposób pozytywny
- elementy odwołujące się do materii ustawowej oraz odwołujące się do treści społecznej
- element formalny - czyn zabroniony ustawą ~ element materialny - odwołanie się do treści społecznej
Art. 2 k.w.
- nie występuje pojęcie skazania ukaranie
- nie występuje pojęcie skazanego obwiniony
Art. 3 k.w.
8