14697

Dzień powszechny diagnozującego:

A.    Ustalanie problemu badawczego

B.    Uwarunkowania problemu

c. Diagnoza

D.    Prognoza

E.    Zalecenia optymalizujące rozwiązanie problemu

Najczęściej ludzie przychodzą z efektami działania mechanizmów obronnych, często nieświadomych, ale też procesów adaptacji. Problem może być świadomy lub nie. Pomagając a raczej starząc się zdiagnozować najpierw badamy uwarunkowania i etiologiczne pochodzenia problemów.

Diagnoza w celu opracowania opinii o stanie psychicznym jednostki - najczęstsze problemy:

1)    Nie AM miejsca na bylejakość (najprostsza jest metoda \Vexlera)

2)    Każda diagnoza to interwencja, ingerencja w czyjeś życie, czasem nawet przemoc

3)    Diagnoza ma być sformułowana w sposób jasny dla odbiorcy (dziecko psychopata - ee, psychopatologiczna terminologia jest różna od potocznej)

Diagnoza jest wykorzystywana do prognozowania, ale też daje nadzieję rodzinie. Jednak nie jesteśmy wróżkami i nie możemy dawać prognoz „spod dużego palca ”:P Optymalizacja, gdy diagnozujemy na zlecenie np. szkoły.

PROBLEMY PSYCHODIAGNOSTYKI Znaczenie pojęcia „diagnoza psychologiczna” jako:

a)    PROCES DIAGNOZOWANIA - rozwiązywanie problemu; sekwencja podejmowania decyzji; formułowanie i testowanie kolejnych hipotez w poszukiwaniu odpowiedzi na zasadnicze pytanie diagnostyczne / problem diagnostyczny (np. jaka forma pomocy jest najlepsza dla Obiektu badawczego? (ang. assessment lub evaluation)

b)    EFEKT TEGO PROCESU - (ang diagnosis), tj rozumienie danego zjawiska, wyjaśnienie jego uwarunkowań, mechanizmów i dynamiki, przewidywanie rozwoju, zaplanowanie, ocena efektywności interwencji. Przybiera różne formy w zależności od celu, kontekstu praktycznego i specjalności diagnosty.

c)    DZIEDZINA NAUKI I PRAKTYKI - (ang psychological assessment)-jest zarówno dyscypliną naukową i zarazem sztuką praktykowania w zgodzie z własnymi zasadami. Diagnozowanie jest umiejętnością praktyczną (zawodem) oraz jednocześnie obszarem zainteresowania nauki.

Istota różnicy między badaniem dla celów naukowych a badaniem dla celów praktycznych nie leży w odmienności procedury, ale w rodzaju zmiennych uznawanych za ważne dla danego zjawiska.

❖    W badaniach naukowych badacz koncentruje się na poszukiwaniu prawidłowości ogólnych, hipotez i teorii. Praktyką zainteresowany jest mniej, stąd też wszelkiego rodzaju badania w modelu regresyjno-korelacyjnym są niemile widziane

❖    W badaniach praktycznych interesujące jest poznanie środków i dróg do celu, tj wiedza pozwalająca na projektowanie zdarzeń. Diagnozowanie jest pierwszym etapem owego projektowania, określając stopień odchylania się rzeczywistości od jej wizji. Ujmowane być może korelacyjnie lub normatywnie.