18566

Miasta.

Obszary o najwyższej koncentracji ludności i działalności. Elementami miasta są: ludność, tereny, infrastruktura, jednostki społeczne, gospodarcze i kulturalne. Organem scalającym jest władza miejska. Elementy rozpatruje się z trzech punktów widzenia:

funkcji jakie spełniają.

trwałego zagospodarowania, jakie tworzą,

relacji jakie między nimi zachodzą.

Funkcje miast:

egzogeniczne - obejmują działalności ponadlokalne, na rzecz świata zewnętrznego, one stanowią o istocie miasta,

endogeniczne - obejmują działalności mające na celu zaspokojenie własnych potrzeb miasta, mają charakter lokalny.

3 modele miast:

koncentryczny - (Burges, Park) przedstawia przestrzenny rozrost miasta, zwłaszcza jego terenów mieszkaniowych, składa się z 5 stref koncentrycznych: centrum handlowo-usł., strefa przejściowa, domów robotniczych, mieszkań o wysokim standardzie, dojazdów do pracy,

sektorowy - (Hoyt) miasta rozwijają się wzdłuż arterii transportowych, które oddziaływują na użytkowanie ziemi w podobny sposób, tworząc sektory przypominające ramiona gwiazdy, użytkowanie ziemi wewnątrz każdego sektora jest podobne,

wieloośrodkowy - (Harris, Ullman) miasto jako układ mozaikowy - miasta rozprzestrzeniając się stworzyły oddzielne ośrodki.

Regiony ekonomiczne.

Rozróżnia się:

1.    Region jako narzędzie badania - np. regiony statystyczne, te części obszaru dla których gromadzi się dane statystyczne,

2.    Region jako przedmiot poznania - badania przeprowadza się w celach poznawczych przez rozpoznanie rozmieszczenia obiektów i zjawisk,

3.    Region jako narzędzie działania - części obszaru potrzebne by organizować w ich ramach działalność społ - gosp. I zarządzać nią.

Ze względu na odmienność strukturalną wyróżnia się:

1.    regiony powierzchniowe - mają ten sam charakter na całym swym obszarze, są jednolite; kryteriami wyróżniania mogą być takie właściwości państw: poziom uprzemysłowienia, intensywność rolnictwa, stopień urbanizacji, poziom kultury,

2.    regiony węzłowe (formalne) - są jednorodne pod względem swej wewnętrznej struktury lub organizacji, grupa państw powiązana intensywną wymianą handlową, kooperacją przemysłową, migracjami ludności.

Modele lokalizacji sieci. Model anizotropowy.

Przepływy dóbr zachodzą wówczas, gdy spełnione są warunki:

1.    gospodarki regionów muszą się uzupełniać - w jednym regionie nadwyżka danego dobra, w drugim jego niedobór,

2.    nie ma możliwości pośrednich - brak regionów położonych tak, że mogą tworzyć alternatywną podaż lub popyt,

3.    muszą istnieć transportowe możliwości przemieszczenia dóbr.

Przepływy ludzi, dóbr i informacji wymagają stworzenia odpowiedniej infrastruktury w transporcie i łączności. Jeśli ludność regionu rozmieszczona jest równomiernie a koszty budowy dróg są wszędzie jednakowe, idealna sieć transportowa ma kształt sześcioboku foremnego (heksagonalny). Gdy są bardziej skomplikowane warunki kształtowania się sieci to przybiera ona postać układu anizotropowego, który jest spłaszczony i wydłużony wzdłuż dróg głównych o ulepszonych parametrach i większym ruchu.

Sieć transportowa nie powstaje od razu w gotowej postaci. Narasta stopniowo przez budowę nowych odcinków i ulepszanie odcinków istniejących.

Formowanie się stref rolniczych wokół ośrodka miejskiego.