18874

Dziennik - urządzenie ewidencyjne do chronologicznego ujmowania zdarzeń gospodarczych. FIFO (pierwsze weszło - pierwsze wyszło) - metoda wyceny wartości zapasów (zużycia) rzeczowych składników majątku, polegająca na pomiarze rozchodu według cen kolejnych dostaw od najwcześniejszej poczynając.

Finansowy majątek trwały - długoterminowe lokaty kapitałowe (np. akcje, obligacje, udziały) powierzone innym jednostkom w celu uzyskania określonych korzyści (np. w formie dywidendy, odsetek). Powinny one pozostać jako aktywa co najmniej 1 rok licząc od dnia bilansowego.

Forma rachunkowości - zespół ściśle określonych i powiązanych urządzeń księgowych (dziennik, konta, rejestry, komputerowe nośniki danych), w których dokonuje się zapisów według ustalonych zasad.

Fundusze specjalne - fundusze stanowiące równowartość środków wyodrębnionych na sfinansowanie specjalnych zadań, jak na przykład: zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.

Funkcje rachunkowości - zbiór zadań rachunkowości: nadrzędna jest funkcja informacyjna, której pochodnymi są inne funkcje (sprawozdawcza, dowodowa, kontrolna, optymalizacyjna, analityczna). Harmonizacja rachunkowości - proces ujednolicenia i standaryzacji norm rachunkowości na skalę ponadnarodową.

Informacja dodatkowa - obligatoryjny element sprawozdania finansowego jednostek innych niż banki i ubezpieczyciele, zawierający dane nie objęte bilansem oraz rachunkiem zysków i strat, a także wyjaśnienia pozwalające jasno i rzetelnie ocenić sytuację majątkową i finansową jednostki, jej wynik finansowy i rentowność.

Inwentaryzacja - ogół czynności zmierzających do określenia faktycznego stanu poszczególnych składników aktywów i pasywów jednostki gospodarczej, na przykład: w drodze spisu z natury czy uzgodnienia sald. Inwentarz - wykaz składników aktywów i pasywów na określony dzień.

Inwestycje - wydatki poniesione w celu: 1) nabycia, wytworzenia lub ulepszenia środków trwałych (inwestycje rzeczowe), 2) wniesienia wkładów kapitałowych i lokat do innych jednostek (inwestycje kapitałowe).

Kalkulacja - obliczenie ogólnej sumy oraz poszczególnych pozycji (składników) kosztów przypadających na przedmiot kalkulacji, którym może być jednostka wyrobu, usługi, towaru, zlecenie produkcyjne itp.

Kalkulacja doliczeniowa - polega na odrębnym kalkulowaniu każdego z góry określonego przedmiotu kalkulacji (wyrobu, usługi, zlecenia produkcyjnego); jest stosowana w jednostkach wytwarzających produkcję jednostkową, seryjną i masową różnorodną.

Kalkulacja podziałowa polega na podzieleniu sumy kosztów poniesionych w danym okresie przez liczbę naturalnych jednostek miary produkcji jednorodnej, wytwarzanej masowo lub wieloseryjnie.

Kalkulacyjny wariant rachunku zysków i strat - wariant ustalania wyniku finansowego w jednostkach gospodarczych; w którym przychodom ze sprzedaży produktów przeciwstawia się koszt własny sprzedaży, koszty sprzedaży i koszty zarządu; jest stosowany w firmach dokonujących kalkulacji kosztów różnych wyrobów.

Kapitały (fundusze) obce - źródła pochodzenia środków gospodarczych w postaci długoterminowych lub krótkoterminowych zobowiązań, jak: kredyty bankowe, pożyczki, zobowiązania wobec różnych podmiotów. Kapitały (fundusze) własne - źródło pochodzenia środków gospodarczych w postaci pierwotnych wkładów właścicieli (kapitał podstawowy), dopłat właścicieli, a także odpisów z zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo (kapitał zapasowy, kapitał rezerwowy).

Klasyfikacja kosztów - podział kosztów według różnych kryteriów stanowiących podstawę klasyfikacji kosztów; na przykład przyjmując za kryterium sposób odnoszenia kosztów na wytwarzane produkty rozróżnia się: a) koszty bezpośrednie, odnoszone wprost na produkty, b) koszty pośrednie, których podział na poszczególne produkty wymaga posługiwania się tzw. kluczami rozliczeniowymi.