19104

Społeczeństwo, które posiada mniej niż 4% osób w wieku 65 lat i powyżej - społeczeństwa młode;

4% - 7% - społeczeństwo dojrzałe;

7% -10% - społeczeństwo stare;

Powyżej 10% - społeczeństwo zaawansowane w demograficznej starości.

Dane z rocznika demograficznego:

Polska - 12%

Włochy - 18%

Irlandia - 11,2%

Meksyk - 4,3%

Planuje się, ze w Polsce w roku 2010 będzie 12,9%, a w 2020 -17,4%

Geneza edukacji dorosłych

System oświatowy zorganizowany (dopiero po II W Ś) - wtedy edukacja stała się dobrem powszechnym, a dostęp do niej traktowany był (i nadal jest w niektórych krajach UE) jako realizacja prawa socjalnego.

Edukacja dorosłych - wzięła się ze społecznego ruchu edukacyjnego - lata 20. Były to pierwsze ruchy feministyczne (kobiety walczyły o prawa wyborcze) i pierwsze ruchy robotnicze (nauka pisania i czytania analfabetów przy okazji walki o prawa pracowników).

A więc edukacja dorosłych ma „lewicujące korzenie" bo była związana z walką o prawa.

Andragogika jako dyscyplina pojawiła się na Uniwersytetach europejskich w latach 50-tych. Jest bardzo młodą dyscypliną. Na początku związana była w dużej mierze z badaniami dotyczącymi dydaktyki dorosłych (pytania o to: Jak kształcić ludzi dorosłych?, Co jest specyfiką tego okresu?)

Współczesne nurty w andragogice

Kryterium różnicowania nurtów w andragogice jest związane z próbą odpowiedzi na następujące pytania:

-    Kim jest dorosły? Jaką rolę się mu przewiduje?

-Jakie znaczenie (sens) ma edukacja dorosłych?

I. Andragogika tradycyjna Zajmuje się:

-    Edukacją formalną (dorosłym w szkole), oraz nabywaniem wiedzy (technologią kształcenia);