19918

h. Wady i zalety: jest „bezpieczniejsza", prostsza w stosowaniu, zwykle daje zachowawcze rozwiązania, rozwiązanie intelektualnie ubogie, gorsze wyniki;

II. PODEJŚCIE FUNKCJONALNO-WZORCUJACE Irozpoczyna się badaniem funkcji (celów, zadań) spełnianych przez rozpatrywany system; warianty usprawnień uzyskuje się poprzez analizę najnowszych, wzorcowych rozwiązań (np. metoda rozwiązań idealnych Nadlera);

a.    Inaczej podejście konceptualne lub prognostyczne

b.    Wychodzi się tutaj od modelu idealnego, utopijnego (będącego produktem inwencji twórczej); jest to przyszłościowy kształt organizacji, do którego powinno się dążyć; następnie urealnia się go biorąc pod uwagę warunki (ekonomiczne, techniczne, społeczne, geograficzne);

c.    Wyróżniamy tutaj trzy fazy:

O Faza wstępna- wybór przedmiotu i celu badań;

Faza podstawowa - budowa wzorcowego systemu idealnego, zbieranie informacji, tworzenie rozwiązań praktycznych (realizowalnych), wybór rozwiązania najlepszego;

«=> Faza końcowa - wdrożenie wyników

d.    Podstawą metody prognostycznej jest przekonanie, że dokonanie istotnego usprawnienia organizacji jest możliwe jedynie w oderwaniu od istniejących rozwiązań, które obciążają psychicznie organizatora, a przez to rzutują ograniczająco na projektowany system i nie pozwalają na nowatorskie spojrzenie. Metoda prognostyczna wychodzi z syntezy tzw. systemu idealnego. System idealny jest to twór pod każdym względem najdoskonalszy, działający bez jakichkolwiek ograniczeń i realizujący swoje zadania w idealnych warunkach. System taki ma charakter jedynie teoretyczny w rzeczywistości nie osiągalny. W procesie konstrukcji systemu idealnego uwzględnia się informacje o najnowszych rozwiązaniach światowych, wyniki najnowszych badań naukowych. Wychodząc od koncepcji idealnej następnie dopiero wprowadzając do modelu zmienne urealniające jego funkcjonowanie w rzeczywistości poszukujemy rozwiązania realnego. System realny jest więc kompromisem pomiędzy tym co jest absolutnie najlepsze a tym co możliwe.

e.    Trójkąt kosztów Nadlera:

~ graficzne odzwierciedlenie tego podejścia

~ Jego podstawę stanowię koszty funkcjonowania systemu rzeczywistego, wierzchołek zaś koszty zerowe systemu idealnego