20434

Chłonność papieru

Chłonnością powierzchniową nazywa się właściwość wytworu papierniczego, określającą jego zdolność wchłaniania cieczy znajdującej się na powierzchni wytworu.

Chłonność zależy od:

•    właściwości powierzchniowe (wykończenie powierzchni próbki)

o porowatość o grubość

o stopień zaklejenia papieru

•    rodzaj stosowanej cieczy

o temperatura o napięcie powierzchniowe o lepkość

Według Caseya odporność na wchłanianie cieczy nie będących roztworami wodnymi jest proporcjonalna do kwadratu grubości papieru.

Do badali chłonności stosuję się ksylen zabarwiony barwnikiem Sudan III Oznaczanie diłonuośd powierzchniowej metodą lustra plamy

Metoda polega na określeniu czasu potrzebnego do zaniku lustra plamy, otrzymanej przez spuszczenie kropli cieczy na powierzchnię próbki badanego papieru.

Aby wykonać oznaczeiue należy:

•    przygotować 5 próbek o wymiarach 100x200 mm dla każdej ze stron papieru

•    badaną próbkę umieszczamy w ramce przyrządu

•    pipetką lub strzykawką spuszczamy 1 kroplę cieczy

•    mierzymy czas od zetknięcia się kropli z próbką papieru do chwili, gdy zaniknie połysk powierzchni w miejscu jej opuszczenia

•    wynika należy podać dla każdej strony wytworu Oznaczanie dilonności powierzchniowej metodą K+N

Stosuje się tu farbę niescluiącą lub czarny olej mineralny o temperaturze 25 stopni., po 2 min ścieramy substancję i mierzymy fotometrem współczynnik odbicia R pozostałej na papierze plamy.

Oznaczanie K+N - odważnik 100 g o średnicy 30 mm. Pokrywamy cienką warstwą oleju następnie stawiamy na papierze o wymiarach 150x150 mm. Po 10 s. ścieramy tkaniną, po 20 min mierzymy współczynnik odbicia światła.

Odporność na podwójne zginanie

Wytrzymałość papieru na wielokrotne zginanie określa się za pomocą liczby zgięć podwójnych pod kątek około 180°. Wytrzymałość na wielokrotne zgięcia jest uzależniona od:

•    dhtgości włókien

•    stopnia związania włókien

•    ilości o rodzaju wypełniaczy

•    sztywności

•    stopnia sprasowania wytworu papierniczego

Aby zwiększyć wytrzymałość kartek oprawy na podwójne zgięcia stosuje się lamowanie. Lamowanie wykonuje się przez sklejenie kartek zewnętrznych z paskiem materiału.

Bigowanie - (przegniatanie) - proces introligatorski polegający na odciskaniu (wgniataniu) rowków w materiale, np. papierze lub kartonie w celu ułatwienia jego złamywania (składane opakowania kartonowe, okładki książek w oprawie klejonej itp.) lub w celu dekoracyjnym.

Do pomiani odporności na podwójne zginanie stosuje się Aparat Schoppera. Doświadczenie należy przeprowadzić po uprzednim sklimatyzowaniu próbki oraz w warunkach klimatyzowanych.

Oznaczenie odpornośd na podwójne zginanie W celu oznaczenia liczby podwójnych zgięć za pomocą aparatu Schoppera

•    wycinamy 10 pasków papieru z obu kierunków o wymiarach 15x100 mm

•    zerujemy licznik

•    zamocowujemy w zaciskach badaną próbkę

•    rozsuwamy zaciski

•    włączamy maszynkę :) i wyłączamy jak się próbka zerwie

•    odczytujemy wartość na liczniku