20867

W klasie I, II i III stopniowo narasta zróżnicowanie prezentowanych funkcji językowych i rozwijanie umiejętności stylistycznych uczniów. Ku coraz większej samodzielności w wykorzystywania języka. Nauka o języku traktowana jest użytkowo - dopiero przy napotkaniu problemu z poznaniem lub tworzeniem tekstu.

Komentarzem uogólniającym są hasła: zauważyć, zrozumieć, wypowiedzieć, wyrazić.

Istotą kształcenia kulturowo-literackiego jest przygotowanie do odbioru różnorodnych tekstów kultury. Wzięte zostały więc pod uwagę teksty literackie i nieliterackie, werbalne i niewerbalne. Są one ułożone w cykle tematyczne, wskazując na możliwość różnorodnego wyrażania podobnych treści. Tematyka cyklów jest odbiciem zespołu problemów uniwersalnych, mających źródło w Biblii i mitologii, mających duże znaczenie dla każdego i zawsze. Lista lektur nie jest arbitralna. Uczniowie wspólnie z nauczycielem wybierają w każdej klasie 4 duże lektury. Pozycje wartościowe z poprzednich klas ponownie trafiają na listę lektur do wyboru.

Poetyka, podstawa teoretyczna również traktowana jest instrumentalnie - tylko wtedy, gdy jest to konieczne i na tyle, na ile jest to konieczne. Kolejność i czas wprowadzania poszczególnych pojęć teoretycznych zależy od nauczyciela, któiy dostosowuje pracę do specyfiki grupy.

Zamyka się to w czterech Iiasłacłi: przeczytać, przeżyć, zrozumieć, skomentować.

Ocenianie:

-    kształtujące - w całym procesie nauczania, wskazuje mocne i słabe strony ucznia;

-    podsumowujące - na koniec zadania, cyklu tematycznego, semestru itd.; podsumowuje osiągnięcia ucznia, dając informacje o nich uczniowi, jego opiekunom oraz nauczycielowi.

Książka

Na To lubię składają się trzy książki: Teksty i zadania (kształcenie kulturowo-literackie), Ćwiczenia językowe (praktyka językowa) i podręcznik nauczyciela.

Podręcznik do kształcenia kulturowo literackiego również ma 6 rozdziałów, przy czym podzielone są one na mniejsze cząstki tematyczne. Tytuły rozdziałów są bardziej poetyczne, pojawiają się w nich cytaty - już same tytuły uczą, jak odwoływać się do tradycji literackiej. Budowa podręcznika jest przejrzysta, ilustracje sfunkcjonalizow ane, podobnie jak w przypadku poprzedniego podręcznika. Gioć operowania obrazem jest bardzo odważne (s.24), czasem obraz stanowi całe tło strony - staje się więc tłem dla tekstu, (s.180) - Autorki zdecydowały się też zaprezentować Zaczarowaną dorożkę Gałczyńskiego w takiej formie, jaką miało opracowanie graficzne Jerzego Desselbergera. Postulat intertekstualnego czytania literatury dotyczy również tego podręcznika. Odrzuca więc układ clironologiczny. W przytaczaniu tekstów literackich autorki również wykazały się pewną odwagą - podają bardzo obszerne nieraz fragmenty lektur, widać, że nie żałowały miejsca w książce dla słowa. Można porównać To lubię ze Światem w słowach i obrazach - tu: tekst Pieśni o Rolandzie. W To lubię: utwór ten został zestawiony ze wszystkimi praktycznie tekstami tego rozdziału (Król Artur i rycerze Okrągłego Stołu, Krzyżacy, Don Kichot, Władca Pierścieni...) - i to w obszernych fragmentach. Nastawienie na tekst i otwarcie na świat literatmy widać też w propozycjach skierowanych do uczniów - autorki polecają im wartościowe lektury, (s. 31). Nastawienie na tekst nie tylko jako odbiorcy, ale także jako twórcy - wśród zadań dla Was przeważają takie, które opierają się na redagowaniu własnego tekstu. A więc uczeń stale stawiany jest w roli sprawcy i twórcy, co jest realizacją założenia podmiotowości i czynnościowości kształcenia.