21599

Ubezpieczeniowe;

Walutowe;

Dewizowe;

Biznesowe (przedsiębiorstwa);

Celne.

Budowa normy z zakresu pf podobna jak we wszystkich innych gałęziach;

•    Hipoteza: powołanie się na akt normatywny (źródło), z którego wynika, że norma zaczyna wobec nas działać. W praktyce jest to przywołanie zdarzenia, faktu, który powoduje, że powinniśmy zainteresować się aktem prawnym.

•    Dyspozycja: reguluje zachowanie podmiotu uprawnionego i zobowiązanego. Na gruncie pf strony nie są równorzędne względem siebie (pomiot czynny (uprawniony) i podmiot bierny).

•    Sankcje: rożne możliwości natury karnej i materialnej, które grożą za niezachowanie się zgodnie z dyspozycją. Głównie finansowy charakter (kodeks karno-skarbowy).

Podział norm prawnych w pf:

•    Ustrojowe: określają organizację i kompetencje organów administracji państwowej wyspecjalizowanej w zakresie f. oraz formy prawne realizacji tych kompetencji;

•    Materialne: tworzą uprawnienia i obowiązki podmiotów stosunków prawnych, które będą wynikały bezpośrednio z normy/powstawały w drodze decyzji wyspecjalizowanych organów administracji finansowej;

•    Proceduralne: określają reguły postępowania w zakresie stosowania norm materialnych; wywodzą się z postępowania administracyjnego.

Ekonomizacja prawa (nie występuje w innych gałęziach prawa). Zjawiska i mogą być ujęte w normach prawnych według pewnych schematów. Tworzenie norm:

1.    Ogólnych (delegacyjnych lub programowych), których istotą jest określenie jakiegoś zjawiska (np. odwoływanie się w normach pf do pojęcia finansowanie);

2.    Wyjaśniających, które kwalifikują dane zjawisko w sposób szczegółowy, np. szczegółowe wyjaśnienie pojęcia dochód (dochód = przychód - koszty uzyskania);

3.    Dla powstających zjawisk ekonomicznych (np. wyjaśnienie pojęcia papierów wartościowych).

W różnych podmiotach można różnie realizować normy prawne związane z pf. Występują podmioty uprawnione i zobowiązane -relacje pomiędzy tymi podmiotami powstają po zaistnieniu pewnego zjawiska, zdarzenia;

Zależnego od woli ludzi;    Niezależnego od woli ludzi (nie wywołujemy ich

świadomie).

Podmioty pf:

O. f.;    O. p.;    Inne    podmioty    objęte

uprawnieniami lub obowiązkami.

W prawie publicznej działalności finansowej oraz w zakresie praktycznej działalności, występują 2 grupy podmiotów- organy:

•    Państwowe, mogące stanowić normy prawne z zakresu pf; SP- największa osoba prawna w państwie i w związku z tym zajmuje się mieniem państwowym.

Gromadzenie śp związane jest z działalnością:

•    MF;

•    Dyrektorzy Urzędów Skarbowych;

•    Naczelnicy Izb Skarbowych;

WYKŁAD 3 PRAWO F. P.

Podział f. ze względu na własność środków pieniężnych: Prywatne (ludnośd); osiągane z prowadzenia działalności gospodarczej, dochodów otrzymywanych z pracy; wydatkowane są na konsumpcję.

• Samorządowe, mogące tworzyć tzw. lokalne pf., J.s.t. dysponujące mieniem państwowym.

•    wójt, burmistrz, prezydent;

*    kolegia odwoławcze sejmików samorządowych.

Publiczne: publiczna zasoby pieniężne, operacje tymi zasobami oraz normy ja ragulująca; w praktyce wyraża się to w działaniach podejmowanych przez władza na rzecz wydatkowania i gromadzenia środków pieniężnych; ilość zależy od funkcji jako instytucji społecznej (utrzymania porządku wewnętrznego, bezpieczeństwa zewnętrznego-podstawowe zadania państwa); funkcji socjalnych, zatem im więcej obowiązków przypisane jest do władzy publicznej tym większe zapotrzebowanie na finanse; państwo to instytucja społeczna, sama nie wytwarza śp.

2