Spowodowane tlenowcami przetrwał ni kującymi np. Bacillus subtilis, Bacillus cereus — proteoliza, powstawanie nieprzyjemnego zapachu
Mikroflora żywności jako parametr technologiczny.
W czasie życia tkanki roślinne i zwierzęce są sterylne lub prawie sterylne, po zbiorze lub uboju — zanieczyszczenia mikroorganizmami
Wpływ dostępu powietrza i aw na rozwój mikroorganizmów.
Żywność mało kwaśna lub niekwaśna (pH>4,6 i aw>0,85)wymaga poddawania jej procesom cieplnym (lub radiacyjnym) o intensywności zapewniającej inaktywację Gostridium botulinum — brak rozwoju poniżej aw=0,94 ale np. ustawodawstwo USA przyjmuje za granicę rozwoju Clostridium botulinum awś0,85 (niezależnie od pH);
Aw=0,6-H),9 — IMF (żywność o średniej zawartości wody)
Wpływ temperatury na rozwój drobnoustrojów grupy żywieniowe według odczynu pH. Wymagania minimum otulinowego przestają obowiązywać dopiero, gdy pH<4,6 lub gdy aw<0,85 — procesy łagodniejsze niż sterylizacja (pasteryzacja). Inne ograniczenia rozwoju C.botulinum - temperatura (10°C,typ C — 3,3°C);obecność N02 w peklowanym mięsie, antagonizm bakteiyjny w mleku-w tych przypadkach mimo że pH>4,6 to jednak wystarczyć może pasteryzacja(np.szynka — peklowanie,ogrzewanie.przechowywanie w chłodzie).Przy pasteryzacji wymagane jednak zniszczenie bakterii nieprzetrwalnikujących.
Największe zagrożenie-przetrwalniki chorobotwórczych bakterii beztlenowych. Oprócz w/w bakterii obecne są też w żywności o pH>4,6 przetrwalniki bakterii saprofitycznych, które są bardziej oponie termicznie niż G botulinum. Dlatego zwykle podczas sterylizacji znacznie przekracza się minima otulinowe.
Efekt działania bakterii:
a) toksyny
b) enzymy.
Działanie enzymów:
-proteolitycznych - bombaże puszek(widoczne)
-sacliarolitycznych — zapsucia płasko-kwaśne(niewidoczne)
Kinetyczna interpretacja inaktywacji cieplnej w technologii konserw.
Inaktywacja cieplna(drobnoustrojów, toksyn,enzymów, składników odżywczych i zmian cech jakościowych) — opis równaniami reakcji l°.Ogrzewanie przez czas t -zmniejsza ilość składnika o x.
N = N0-x
Wielkość x = f(x;V) a:
(*)
Po scałkowaniu(*) N = N0 ex(-kx)
Wyliczmy czas i potrzebny na zmniejszenie ilości składnika od N0 do N 1