Modulacja PAM wstęp teoretyczny...
Twierdzenie o próbkowaniu
Każdy sygnał x(t) o ograniczonym widmie: X(GJ) = 0 dla C7>|GJw|, można
jednoznacznie opisać za pomocą ciągu jego wartości, jakie ten sygnał przyjmuje
w momentach czasu odległych od siebie co najwyżej o A / =-.Wynika z tego, że
2 GJm
jednoznaczne odtworzenie sygnału na podstawie próbek zachodzi, gdy częstotliwość próbkowania GJpjest dwukrotnie większa od maksymalnej częstotliwości zawartej w widmie sygnału próbkowanego GJp > GJm.
Ciąg próbek sygnału modulującego może zostać utworzony z wykorzystaniem trzech typów próbowaiua:
- idealnego, naturalnego,
- chwilowego.
2.1. Próbkowanie idealne
Falą nośną c,(t) dla sygnału x(t) spróbkowanego idealnie jest ciąg impulsów Diraca:
«,(/) = £s(t-nTp) = Sr(f) (2)
natomiast sygnał zmodulowany:
M0s*(0-c,(0 (3)
przy czym Tp jest okresem częstotliwości próbkowania wynikającej z twierdzenia Shannona. Korzystając z właściwości próbkujących delty Diraca można zapisać:
v,0)= £ x(riTp) S(l-nTr) = x(t) ■ £s(,-nTp) (4)
lf-*«
widmo sygnału zmodulowanego:
r,(m)=F{x(t)c,(t)}= -Lxm*c, (a) (5)
2 K
ponieważ:
C, (®) = ®p$a, (®) (6)
otizymujemy:
Widmo sygnału próbkowanego impulsami Diraca ma postać ciągu przesuniętych z częstotliwością 2k .,
GJp = — widm sygnału x(t).
= £.V (GJ - n(Dp ) (8)
1 P n’ —
Z wyprowadzonej powyżej zależności wynika, że widmo sygnału modulującego jest nieskończenie wiele razy powtórzone z okresem GJp . Detekcję sygnału modulującego można przeprowadzić pizez