17782

•    Indywidualne traktowanie dziecka

•    Nabywanie kompetencji przez aktywne działanie

•    Dziecko jest w centrum uwagi

•    Odejście od encyklopedyzmu w nauczaniu

•    Przekazywanie uczniom spójnej wizji świata

•    Położenie nacisku w nauczaniu na osiąganie przez uczniów podstawowych kompetencji

•    Integrowanie szkoły ze środowiskiem lokalnym

•    Wszechstronny rozwój uczniów

•    Przejście od podstawowej specjalizacji nauczycieli do szerszego przygotowania pedagogicznego i zawodowego

SZKOŁA ESENCJALISTYCZNA

•    Kluczową rolę w wychowaniu i nauczaniu odgrywał nauczyciel, dopuszczano możliwośó zapewnienia uczniom pełnej swobody np. przy wyborze zajęó fakultatywnych

•    Uczenie i nauczanie dominowały nad uczeniem się

•    Przy opracowywaniu planów i programów nauczania brano pod uwagę obiektywne walory objętych nimi przedmiotów, a nie indywidualne potrzeby poznawcze oraz zainteresowania dzieci i młodzieży

•    Eksponowanie wartości prawdy, dobra i piękna

•    Prezentowanie naukowych i moralnych autorytetów

•    Nacisk na naukę przedmiotów matematyczno-przyrodniczych

SZKOŁA „NOWEGO WYCHOWANIA"

•    Własna spontaniczna aktywność dziecka

•    Samodzielność w rozwiązywaniu problemów teoretycznych i praktycznych

•    Uczeń miał być w centrum dydaktycznych i wychowawczych poczynań szkoły

•    Uczniowie mają pewien wpływ na dobór treści nauczania

•    Rozluźniono schemat klasowo-lekcyjnego systemu nauczania wzbogacając go o prace grupowe i brygadowe

•    Ekspresja stała się główną metodą nauczania i wychowania

•    Wychowanie powinno być dostosowane do naturalnego rozwoju dziecka

•    Dziecko powinno uczyć się wtedy, gdy poczuje potrzebę zdobywania wiedzy

•    Szkoła miała „przygotowywać do życia i przez życie", być 'szkołą aktywną" lub „szkołą pracy”

ANTYSZKOŁA