linearnych schematów, w 1934 maluje pierwsze kompozycje abstrakcyjne z prostych figur geometrycznych, łączy różne techniki, Nicholson przeplata dwa nurty: abstrakcyjny i figuratywny, oba cechuje oszczędność i prostota środków, subtelny, pełen liryzmu jasny koloryt.
Nurt abstrakcji niegeometrycznej:
1. operujący amorficznymi formami nawiązującymi do świata oeganicznego (Hans Arp, Joan Miro, ArshileGorky)
Willi Baumeister
Interesuje się sztuką murzyńską, aztecką, prehistoryczną, łączy elementy kubistyczne i konstruktywistyczne, wpływ surrealizmu, obrazy komponuje na zasadzie linii pionowych i poziomych, a potem też krzywych i skośnych, tworzy „obrazy murowe" wprowadzając elementy stereometryczne - próba integracji malarstwa z architekturą, syntetyzując postacie sprowadza je do znaków ideograficznych, po 1930 pojawiają się formy amorficzne, tworzy Montaru - kompozycje na czarnych płaszczyznach i Montari - kompozycje na białym tle.
Obrazy: seria Malarz z paletą. Homo footbalensis. Krocząca postać 1934, Ideogram ze śladami pociągnięć grzebieniem 1938, Kamienny ogród 1939, seria Obrazki afrykańskie, seria Perforacje, seria Obrazy reliefowe
2. ekspresjonistyczno-liryczny operujący swobodną plamą barwną i dynamiczną linią Julius Bissier
Psychogramy- swobodnie traktowane abstrakcyjne znaki plastyczne, wpływ kaligrafii wschodniej Hans Hartung
Wpływ niemieckich ekspresjonistów, sprowadza przedmiot do coraz bardziej syntetycznych znaków, w 1922 tworzy swoje pierwsze abstrakcyjne kompozycje, w latach 1924-28 powraca do malarstwa figuratywnego,, które porzuca ok 1930, odtąd swoje obrazy określa wyłącznie literą T (Toile - półtno) z podaniem roku i kolejnego numeru, dynamiczna linia
USA
ArshileGorky Willem de Kooning Mark Tobey
Stowarzyszenie American Abstract Artist 1936
1937 założenie Museum of Non-Obejctive Painting (Guggenheim Museum)
2