- duże zniekształcenia powierzchni i odległości;
Opracowana przez J. Lamberta w 1772 r. wraz z innymi odwzorowaniami wiernopowierzchniowymi.
Założenia: siatka styczna; pole powierzchni zawartej między poszczególnymi równoleżnikami równe jest polu powierzchni pasa zawartego między obrazami tych równoleżników w odwzorowaniu.
Czyli: pole powierzchni walca równe jest polu powierzchni kuli.
2flR • h = 4flR! - h=2R
— stąd wynika, że wysokość pobocznicy walca jest równa średnicy kuli
- odległości między obrazami równoleżników maleją wraz ze zbliżaniem się do biegunów;
- duże zniekształcenia kątów i odległości.