18001

B. Uczucia przekazywane bezpośrednio, główna

rola oaralingwistvcznvch.oozaiezvkowvch elementów wypowiedzi - siła, ton głosu, gesty mimika twarzy; emocjonalne aspekty wypowiedzi; brak możliwości indywidualizacji uczuć - określenia podobne, nieskomplikowane; podkreślanie wspólności i jedności wszystkich doświadczeń;

Warunki tworzenia się kodów:

A.    Specyficzne warunki - tam, gdzie nie daje się z góry założyć intencji rozmówcy, struktura „ja" ponad „my" - ostra granica między „ja" a innymi; ukierunkowanie na osoby.

B.    Wszystkie małe grupy o wspólnych doświadczeniach, np. małżeństwo, wojsko, więzienie, wieloletni przyjaciele, grupa rówieśnicza; granica między posługującymi się kodem a innymi; ukierunkowanie na pozycję społeczną.

Właściwości kodów - systemów językowych:

A.    Ścisły porządek syntaktyczny. bogactwo określeń - przymiotników i przysłówków, różnorodność spójników, częste użycie skomplikowanych gramatycznie konstrukcji zdaniowych, szczególnie zdań podrzędnie złożonych; liczne formy bezosobowe - wskaźnik obiektywnego stosunku do doświadczeń, przełamanie ograniczeń, abstrakcyjny poziom rozumowania; strona bierna, przekazosobistych doświadczeń -> indywidualne, odrębne znaczenia; przekaz znacieńeksplicitó- uporządkowanie i syntaktyczne skomplikowanie wypowiedzi; określenia ekspresyjne oddają jedynie odcienie emocjonalne przekazu, są precyzyjne i subtelnie rozróżniane.

B.    Krótkie, proste gramatycznie, często niedokończone zdania, uboga konstrukcja składniowa, proste i powtarzające się spójniki; sztywne, ograniczone użycie przymiotników i przysłówków; krótkie rozkazy związane z autorytetem rozkazodawcy: stwierdzenia formułowane jako pytania, łatwo identyfikowalne syntaktycznie (ang. Tag questions) - forma „nieprawdaż?", „prawda?" -poszukiwanie wzajemności uczuć, poglądów i doświadczeń, podkreślanie spójności grupy, rezygnacja z odrębności: charakter sociocentryczny wypowiedzi - skierowany na partnera interakcji; rzadkie użycie zaimków nieosobowych jako podmiotu (zaimki osobowe - doświadczenia lokalne, grupowe): kod ograniczony-język „znaczenia ukrytego", znaczenia implicite, niski poziom ogólności; konkretne symbole: ukryte oceny indywidualne - maksymalizacja solidarności grupowej;

Społeczna geneza kodów językowych.

1.    Formy, jaką przybierają stosunki społeczne, wyraża się w określonym doborze składni i słownictwa, generowanie różnych od siebie systemów mowy - kodów językowych. Różne kategorie ważności i powiązań w danym systemie mowy, powoduje przekształcenie w doświadczeniu jego użytkowników.

2.    Struktura społeczna jest substratem doświadczeń dziecka, czyli konsekwencji procesów językowych, staje się jego psychologiczną realnością.