26418

Śródziemnego (Galii, Hiszpanii, północnej Afryce), ale także w dzisiejszym Iraku i Turcji. Rozpowszechnianie nowej wiary było prostsze na wschodzie, znajdującym się pod wpływem kultury hellenistycznej, ponieważ Ewangelie były spisane w języku greckim. Na początku IV wieku liczba chrześcijan wynosiła około 10 milionów osób. Tak szybki rozwój religii spowodowany był prawdopodobnie społeczną wymową nauk Chrystusa (wspieranie biednych, piętnowanie bogactwa).

2.    Od końca IV wieku - Kościół przetrwał upadek Rzymu i nawrócił barbarzyńców. W wieku VII schrystianizowane były tereny dzisiejszej Etiopii, Francji i Brytanii. W IX wieku do tych ziem dołączyły ziemie dzisiejszych Niemiec, w kolejnych wiekach zasięg chrześcijaństwa przesuwał się stopniowo na wschód. Najpóźniej, po 1411 roku ochrzczono Żmudzinów. Z czasem nawracanie pogan straciło pierwotny sens i zdarzało się, że zostało sprowadzone do siłowego narzucenia wiary. W wieku VII chrześcijaństwo straciło tereny Afryki północnej, Bliskiego Wschodu i Hiszpanii na rzecz Islamu. W roku 1054 patriarcha konstantynopolitański zerwał łączność kościelną z biskupem Rzymu, jest to początek prawosławia. Mimo tych strat, Kościół Katolicki obejmował tereny niemal całej łacińskiej Europy, co sprzyjało wizji uniwersalizmu chrześcijańskiego. Papież z czasem stał się nie tylko przywódcą duchowym, ale także politycznym, mającym duży wpływ na bieg historii. Pod koniec średniowiecza coraz bardziej widoczny stawał się jednak kryzys religii. Wiek XVI był okresem reformacji, pojawiły się takie odłamy chrześcijaństwa jak anglikanizm, luteranizm i kalwinizm.

3.    Od XVI wieku. Papież stopniowo tracił autorytet, a Kościół nie miał już takiego politycznego znaczenia jak wcześniej. Problemem dla Katolicyzmu były nie tylko nowe odłamy, ale także konfrontacja ze zmieniającym się światem, z rozwojem nauki.

Mniej więcej od początku XX wieku Kościół starał się zmienić, najważniejsze zmiany przyniósł niewątpliwie sobór watykański II. Papieże zaczęli zabierać głos w sprawach społecznych. Nie mają już władzy politycznej, ale m.in. właśnie dzięki temu zwiększył się ich autorytet moralny. Nie mówią tylko w imieniu katolików, ale wszystkich biednych i uciśnionych na świecie. Zwłaszcza, że społeczeństwa najbardziej rozwiniętych krajów Europy Zachodniej częściowo odeszły od katolicyzmu. Religia przeżywa swój rozkwit w Ameryce Środkowej i południowej.

Moralne przesłanie Kościoła najpełniej oddają słowa Jezusa Chrystusa („Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem (...), a bliźniego swego jak siebie samego"). Tak więc dla katolika najważniejszy w życiu ma być Bóg, powinien także kochać zarówno siebie samego (jako dziecko Boże), jak i innych ludzi.

Najważniejsze decyzje dotyczące Kościoła, zasady wiary i doktryn są podejmowane przez ogół biskupów pod przewodnictwem papieża na soborach. Najważniejsze sobory w historii:

Jerozolima, rok 49 - uznano, że chrześcijaństwo jest dla wszystkich narodów, nie tylko dla Żydów

2