26477

na użytek Muzeum Techniczno-Przemysłowego ok. 5000 eksponatów, które reprezentowały osiągnięcia przemysłu i płody naturalne z wielu zakątków świata.

•    Sam zamieszkał przy muzeum, gdzie prowadził niemal ascetyczny tryb życia. Wszystkie swoje fundusze przeznaczał na rozbudowę muzeum. W 1884 roku zbiory liczyły już ok. 30 000 okazów, z czego większość stanowiły okazy etnograficzne, które zostały wydzielone tworząc zalążek Muzeum Etnograficznego.

•    Natomiast zbiory Muzeum Przemysłowego podzielone zostały na 5 działów:

1.    Dział techniczny - materiały surowcowe i Ich wyroby.

2.    Dział machin, parafiny, nafty, węgla, marmuru, alabastru, granitu itd.

3.    Dział narzędzi i nasion rolniczych oraz roślin przemysłowych.

4.    Dział zastosowania sztuk pięknych do przemysłu.

5.    Dział szkolny- obejmował przyrządy i okazy przyrodnicze, które służyły do ćwiczeń i wykładów.

-> Celem muzeum było podniesienie krajowego przemysłu przez udoskonalenie oraz uszlachetnienie pracy przemysłowej, podniesienie technicznej i ekonomicznej wiedzy rękodzielników, przemysłowców i robotników.

W celu rozbudzenia w młodym pokoleniu zamiłowania do pracy oraz podniesienia poziomu wyrobów technicznych wprowadził Baraniecki w muzeum bezpłatne wykłady niedzielne i świąteczne, które odbywały się w godzinach popołudniowych. Przeznaczone były głównie dla rzemieślników i cieszyły się dużym zainteresowaniem, frekwencja dochodziła jednorazowo nawet do 200 osób.

•    Obok muzeum założył również biblioteczkę, w której uwzględnił działy: przyrodniczy, techniczny i artystyczny.

Obok prac związanych z muzeum Baraniecki brał również udział w działalności Krakowskiego Towarzystwa Lekarskiego, którego był członkiem od chwili przyjazdu do Krakowa.

•    Zmarł 15 października 1891 roku, w wieku 63 lat. Pogrzeb odbył się na koszt miasta, trumnę niosły jego słuchaczki, w ramach podziękowań złożyły również na grobie 2 okazałe wieńce. Mowę pożegnalną wygłosiła m. In. Zofia Wróblewska, jedna z uczennic instytutu, co wywołało wielkie poruszenie wśród obecnych, bo wystąpienia publiczne kobiet należały w tamtych czasach do rzadkości. Zwłoki spoczęły na cmentarzu Rakowieckim w Krakowie, a rada miasta ufundowała grobowiec z napisem: „Założycielowi Muzeum Przemysłowego w Krakowie."

Baranieckiego wspominano jako wielkiego lekarza i społecznika, odznaczał się rzadko spotykana pracowitością i poświęceniem. Oddał swój majątek, siły i zdolności dla dobra kraju, wyrzekając się tym samym założenia rodziny. W krakowskich „wyższych sferach" spotykał się z małym poparciem, uważano bowiem, że jego działania mogą prowadzić do nadmiernej emancypacji kobiet. Nie poparty przez nikogo, zdany wyłącznie na siebie, celem swojego życia uczynił edukację kobiet. Swoją myślą społeczną wyprzedzał o pół wieku współczesne mu społeczeństwo. Cale swoje życie poświęcił służbie krajowi i społeczeństwu, zachowując się w umyśle potomnych jako wybitna jednostka.