2708

które wyróżniają zbiorowości ludzkie od innych zbiorów organizmów społecznie nie ukształtowanych i niepowiązanych w system stosunków społecznych. Drugi sposób badania kultury różni sią od pierwszego tym, że interesuje sią przede wszystkim treścią kultury, a nie jej „ludzkim podłożem".

Antonina Kłoskowska wymienia sześć sposobów definiowania kultury:

Typ definicji opisowo wyliczający - traktuje on kulturą jako określony zbiór przedmiotów, a definiowanie kultury sprowadza sią do wyliczenia jej cząści składowych. Kryterium tego zaliczania pewnych składników życia społecznego do obszaru kultury nie jest tu wyraźne sformułowane; kryterium to ma charakter intuicyjnego założenia jak np. definicja E.Taylora .

Definicje historyczny - kładą one nacisk na czynniki tradycji jako mechanizm przekazywania dziedzictwa kulturowego; dla określenia kultury używają takich określeń jak: dziedzictwo, tradycja, dorobek. Kulturę definiuje sią tutaj jako charakterystyczny dla człowieka rodzaj przekazu minionego doświadczenia przyszłym pokoleniom. Minione doświadczenia człowieka wyraża się w „świecie przedmiotowym", a przekazywane jest kolejnym pokoleniom w drodze wychowania i nauczania. Np. definicja S.Czarnowskiego „kultura jest dobrem zbiorowym i zbiorowym dorobkiem, owocem twórczego i przetwórczego wysiłku niezliczonych pokoleń .

Definicje normatywne - akcentują podporządkowanie sią zachowań ludzkich normom, wartościom i modelom. Wzory, modele i zasady wartościowania są traktowane jako elementy konstytutywne kultury, a podporządkowanie sią tymże normom jako właściwość zachowań kulturowych. Kultura jest tu pojmowana jako zespół norm obowiązujących