28491

Jego akty byty kontrasygnowane przez premiera i ministra. Ponosił odpowiedzialność za konstytucyjną zdradę kraju, naruszenie konstytucji, przestępstwo kryminalne-pociągał sejm, sądził SN.

Rada państwa- przejęta z ZSRR. Jej przewodniczącym był prezydent W skład wchodzili: marszałek sejmu, 3 wice, prezes NIK i w wojnę naczelny dowódca. Uprawnienia: nadzór nad radami narodowymi, inicjatywa ustawodawcza, zatwierdzanie dekretów, zgoda na niektóre ustawy, nadzór nad NIK, uchwały o stanie majątkowym i wojenne, kompetencje wynikające z ustaw

Rada ministrów- struktura i funkcje zostały przejęte z konstytucji marcowej. Składała się z premiera i ministrów powoływanych przez prezydenta. Ponosiła odpowiedzialność przed sejmem i na jego żądanie musiał poddać sie solidarnie do dymisji. Ponosiła odpowiedzialność polityczna za akty prawne prezydenta, które kontrasygnowali. Uprawnienia: dekrety z mocą ustaw, których ogłoszenie zarządzał prezydent za zgodą RP. Na najbliższej sesji premier musiał przedłożyć je jednak do zatwierdzenia. Dla rozpatrywania spraw dużej wagi można było zwołać Radę Gabinetową- RM obradujący pod przewodnictwem prezydenta.

Adm terytorialna- nastąpiły zmiany w okresie funkcjonowania Sejmu Ustawodawczego. Ustawą z marca 1950 roku zniesione zostały organy adm rządowej 9wojewodowie i starostowie), organy adm samorządowej (wydziały wojewódzki i powiatowe, sądy miejskie i gminne, stanowiska burmistrzów, prezydentów miast i wójtów) i szereg urzędów adm niezespolonej (szkolnej, finansowej, pracy). Całość kompetencji tych organów przekazywano w ręce rad narodowych:    wojewódzkich, powiatowych i gminnych oraz ich organów

wykonawczych- prezydiów. W praktyce ich znaczenie było niewielkie.

wymiar sprawiedliwości- w lipcu 1950 roku dwoma ustawami o ustroju sądów powszechnych i prokuraturze zmieniono wymiar sprawiedliwości. Zniesiono sądy grodzkie, okręgowe i apelacyjnej, a w ich miejsce powołano sądy powiatowe i okręgowe. Przed sądami I instancji w sprawach karnych i cywilnych wprowadzono udział ławników. Prokuratura został wyodrębniona w odrębny pion. Na jej czele stał prokurator generalny, nadzorowany przez Radę Państwa. Hierarchicznie podporządkowani byli prokuratorzy wojewódzcy i powiatowi.