• to kompetencja do przeniesienia przysługującego prawa podmiotowego w drodze czynności prawnej na inne podmioty;
• zgodnie z art. 57 § 1 podmioty same nie mogą przekształcać prawa podmiotowego zbywalnego w niezbywalne i odwrotnie, ani nawet ograniczać kompetencji do przeniesienia, obciążenia, zmiany lub zniesienia prawa podmiotowego, jeżeli według ustawy jest ono zbywalne —*wyjątki w przepisach szczególnych;
• zgodnie z art. 57 § 2 dopuszczalne jest zobowiązanie się uprawnionego, że nie dokona on oznaczonych rozporządzeń prawem zbywalnym, a naruszenie tego zobowiązania powoduje odpowiedzialność odszkodowawcza, ale nie wpływa na ważność rozporządzenia prawem;
Dziedziczność
• żadne czynności prawne nie mogą pozbawić tej cechy prawa podmiotowego, ale w granicach prawa spadkowego spadkodawca może zdecydować o losie przysługującego mu prawa podmiotowego po swojej śmierci;
• wszystkie zobowiązania co do niezmieniania treści testamentu są pozbawione skutków prawnych (art. 943 kc);
• prawa zbywalne są dziedziczne, choć może to być ograniczone przepisami szczególnymi lub ich funkcjonalną wykładnią, np. art. 445 § 3 kc - szczególne przesłanki dziedziczenia roszczeń o zadośćuczynienie pieniężne za krzywdę;
VI. Prawa tymczasowe
• to prawa, których funkcja polega na przygotowaniu i zabezpieczeniu jakiegoś prawa przyszłego, chronią więc ekspektatywę podmiotu na uzyskanie owego prawa ostatecznego;
• polski system prawny chroni ekspektatywę w szeregu sytuacji, jeżeli oczekiwania te są uzasadnione spełnieniem się części stanu faktycznego, który gdy zrealizuje się w całości, prowadzi do nabycia prawa ostatecznego (np. sytuacja podmiotu w przypadku warunku zawieszającego lub z zastrzeżeniem terminu);
• kwestią kontrowersyjną była użyteczność tej konstrukcji, ale została potwierdzona przez SN dla wyjaśnienia sytuacji prawnych niejednoznacznie określonych w przepisach prawnych, głównie przy analizie spółdzielczego prawa do wkładu mieszkaniowego i budowlanego — konstrukcja ta pozwala uznać za wartość jaką ma oczekiwanie uprawnionego, dopuszcza przeniesienie tej sytuacji na inne podmioty oraz ułatwia określenie treści tej sytuacji i wyjaśnia przyczyny jej wygaśnięcia —* podstawę prawną dla przyjęcia tej ogólnej konstrukcji stanowi funkcjonalna metoda wykładni.