4
Typ wyznaniowy małżeństwa XIX i XX w.
— kanoniczna i ta z 1836
5 Typ małżeństwa w średniowieczu
— kościelna i ewentualnie wspomnieć o tej świeckiej (wczesno-feudalnej)
6 Prawo o małżeństwie z 1836 r.
2 Prawo małżeńskie majątkowe:
1 Małżeńskie prawo majątkowe w feudalizmie
2 Małżeńskie prawo majątkowe w wielkich kodyfikacjach x2
3 Ustroje małżeńskie XIX i XX w.
4 Systemy majątkowe małżeńskie XIX w.
3 Szkoły i inspiracje:
1 Recepcja prawa rzymskiego w Niemczech:
o tym, że inflirtacja prawa rzymskiego na terenie Niemiec była najsilniejsza zadecydowały wzglądy ideologiczne - Cesarze wychodzili z założenia, że prawo rzymskie jest prawem cesarstwa niemieckiego jako kontynuatora imperium rzymskiego
-> miało zatem obowiązywać z racji cesarstwa (ratione imperii) w przeciwieństwie do Francji - non ratione imperii, sed imperio rationis - gra słów - każdy wie o co chodzi koncepcja ta zrodziła się już w okresie polityki włoskiej Hohenstaufów w XII wieku - mimo wszystko, ta wczesna recepcja prawa rzymskiego nie dokonała większych przeobrażeń w prawie
-> świadczy o tym chociażby Zwierciadło saskie
w faktycznym przenikaniu prawa rzymskiego do Niemiec miał duży udział dorobek kanonistów nauczanie prawa rzymskiego na niemieckich uniwersytetach spowodowało jego przyswojenie przez sądy - gdyż w ich skład wchodziły najczęściej osoby posiadające uniwersyteckie wykształcenie
wszystko to doprowadziło do swoistego dualizmu prawa - w przypadku rozstrzgania sporu można było powołać się na prawo lokalne (ziemskie) albo rzymskie
-> niepewność prawa była niekiedy wykorzystywana przez prawników dla własnych korzyści stąd powiedzenia: "Juristen bosen Christen" - prawnicy złymi chrześcijanami albo Juristen-Judisten
podsumowując właściwa recepcja prawa rzymskiego odbyła się na trzech płaszczyznach:
1) działalność jurystów i fakultetów prawa - sądy w szczególnie trudnych sprawach mogły przesłać akta sprawy wydziałom prawa z wnioskiem o wydanie opini prawnej, która stawała się wiążąca i stanowiła podstawę wyroku sądu
2) największa rola: Sąd Kameralny Rzeszy - miał się powoływać na prawa powszechne Rzeszy, a także na bazie praw lokalnych - jakoże istniał obowiązek udowodnienia obowiązywania danej normy, a prawa lokalne miały charakter prawa zwyczajowego to w praktyce powoływano się głównie na prawo powszechne - bazujące na prawie rzymskim
3) wydawanie przez władców terytorialnych lub miast zbiorów prawa lokalnego (landrechty lub reformacje) - były one formą unifikacji miejscowego prawa zwyczajowego, ale z reguły były redagowane przez wybitnych jurystów, którzy przenosili do ich treści normy prawa rzymskiego. Przykładem może być Landrecht Księstwa Pruskiego z 1620