31938

4)    prawo podmiotowe służy ochronie interesów podmiotów prawa cywilnego uznanych przez prawo oraz określoną moralność. W szczególności art. 5 KC wskazuje na to, że ceł prawa podmiotowego wpływa na określenie jego treści: nie jest to więc element pozbawiony doniosłości prawnej, który można by pominąć przy definiowaniu prawa podmiotowego. W konsekwencji należy przyjąć. Ze nie ma prawa podmiotowego ten. komu przysługują kompetencje do działania wyłącznie w cudzym interesie.

5)    Prawo podmiotowe może przysługiwać osobom niezdolnym do podejmowania jakichkolwiek świadomych decyzji. W ich imieniu wykonują prawa podmiotowe przedstawiciele ustawowi. Natomiast aktualny jest problem, jaką kwalifikację normatywną mają czyny podmiotu prawnego

a)    czy są to czyny tylko dozwolone przez normę prawną

b)    czy pojęcie prawa podmiotowego należy odnieść wyłącznie do takich sytuacji, w których czyny podmiotu uprawnionego są indyferentne (wolne)

Dominujące poglądy trafnie z pojęciem prawa podmiotowego wiążą indyferencję zachowań podmiotu uprawnionego. Chodzi tu jedynie o wolność ze względu na tę normę prawną, która wyznacza określony typ stosunku prawnego, obejmującego prawo podmiotowe. Może więc być i tak, źe z jakimś prawem podmiotowym, z mocy odrębnego stosunku prawnego lub jakichś powszechnie obowiązujących norm, sprzężony będzie obowiązek uczynienia użytku z prawa podmiotowego Obowiązek taki może być z resztą określony także w sposób ogólny, pozostawiający znaczną swobodę decyzji podmiotowi uprawnionemu.

6)    Dyskusyjne jest także, czy do cech konstytutywnych prawa podmiotowego należy kompetencja do Zadania od właściwego organu państwowego, aby w razie konieczności przymusił podmiot obowiązany do realizacji powinnego zachowania. Jest to cecha typowa, to znaczy, że w braku szczególnych i odmiennych przepisów w tym względzie należy przyjąć, iż osobie uprawnionej przysługuje kompetencja niesprzężona z obowiązkiem do „puszczenia w ruch" aparatu przymusu państwowego dla zrealizowania sprzężonych korelatywnie z prawem podmiotowym obowiązków innych osób. Są jednak przypadki, gdy system prawny odmawia podmiotowy uprawnionemu takiej kompetencji, poprzestając na innych skutkach prawnych, które manifestują prawny charakter danych stosunków społecznych. Z tego względu trudno przyjąć, by wspomniana cecha stanowiła konieczny atrybut prawa podmiotowego.

7)    Sumując powyższe punkty można zaproponować defniciję prawa podmiotowego -jest to pewna sytuacja prawna wyznaczona podmiotom przez obowiązujące normy i chroniąca prawnie uznane interesy tych podmiotów. Na sytuację tę składają się wolne zachowania psychofizyczne lub konwencjonalne podmiotu uprawnionego, z którymi sprzężone są zawsze obowiązki innego podmiotu lub innych podmiotów, przy czym z reguły uprawnionemu przysługuje również kompetencja do żądania, by organ państwowy dysponujący przymusem doprowadził do zrealizowania sprzężonych z prawem podmiotowym obowiązków