Inna sytuacja jest, gdy pracodawca udziela pracownikowi pomocy w tworzeniu wynalazku, kiedy ten nie ma w obowiązku pracy nad wynalazkiem. Na przykład finansuje, dostarcza urządzenia. Jeżeli za pomocą tych wkładów stworzony zostaje wynalazek, to pracodawca czy przedsiębiorca może korzystać z wynalazku, ale tylko we własnym zakresie.
Twórca może zgłosić przedsiębiorcy wynalazek do wykorzystania, po miesięcznym terminie oczekiwania przedsiębiorca musi się określić czy przyjmuje wynalazek do wykorzystania.
VI. Prawo twórcy do wynagrodzenia
1. Względem przedsiębiorcy
-jeżeli prawo do patentu przysługuje przedsiębiorcy art. 11 ust.3 PWP
- jeżeli przedsiębiorca udzielił pomocy art. 11 ust 5 PWP
- jeżeli twórca przekazał wynalazek do wykorzystania art.20 i 21 PWP
- w tych przypadkach należy się twórcy wynagrodzenie od przedsiębiorcy, jest ono proporcjonalne do korzyści osiągniętych przez przedsiębiorcę, wysokość wynagrodzenia art. 22 ust 2. - wypłaca się nie dłużej niż przez 5 lat. Art. 22 p. 3 PWP
2. Prawo do patentu: art. 12 PWP
3. Prawo majątkowe:
- twórca art.8.p.1
- współtwórca art. 11 ust.2
- pracodawca art. 11ust.3
4. Umowa o pracę lub inna umowa o dzieło, zlecenie ex lege prawo pracodawcy
5. Przepis ius dispositivum
6. Pomoc przedsiębiorcy istotna dla dokonania wynalazku - korzystanie z wynalazku we własnym zakresie licencja ustawowa.
7. Umowa między przedsiębiorcami może określać podmiot, który ma prawo do uzyskania patentu.
VII. Art. 11 ust.4
Wynalazek musi służyć spełnianiu jakiś konkretnych potrzeb.
Odkrycia naukowe nie podlegają patentom.
Ich odkrywca korzysta jedynie z pierwszeństwa - może na przykład szybciej zacząć pracę nad ich praktycznym wykorzystaniem lub zostać nagrodzonym.
Z powodu braku publikacji nowych wynalazków przez Urząd Patentowy, po zgłoszeniu własnego wynalazku urząd podaje patenty, które kolidują z naszym wynalazkiem. Jest to ocena nowości wynalazku. Sprawdzane jest czy urząd nie ma już patentu na taki sam wynalazek.