Formalizowanie struktur organizacyjnych nastąpiło w 1976 toku W Bali. Ustalono wtedy, że najważniejszym organem decyzyjnym ASEAN jest organizowana raz w roku Konferencja na szczycie szefów państw i rządów (Spotkanie Szefów Rządów). Wyznacza ona kierunki współpracy i wspólnej polityki ugrupowania. Kolejnym ważnym gremium jest Konferencja Ministerialna, Stała Komisja i oczywiście Sekretariat Następnym kr okiem ku pogłębieniu integracji było podjęci decyzji o przekształceniu regionu w jeden wspólny rynek - co nastąpiło w 1992 roku. Do dzisiaj zniesiono prawie wszystkie bariery tar yfowe ograniczające handel między państwami należącymi do ASEAN. Obecnie podejmuje się próby zniesienia barier pozataryfowych. Współpraca podejmowana jest również w takich dziedzinach jak: ochrona środowiska, zwalczanie chorób zakaźnych czy walka z przestępczością zorganizowaną. Zintensyfikowany został również przepływ towarów, ludzi i inwestycji bezpośrednich między krajami tego regionu Najważniejszym dokumentem regulującym cele, zasady i funkcjonowanie organizacji jest Karta ASEAN, która weszła w Zycie w 2009 rokit Karta tworzy ramy prawne dla istniejącej str uktury organizacyjnej i uformowała nowe organy.
październiku 2003 r. liderzy dziesięciu państw Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej podpisali układ w sprawie utworzenia w 2015 r. wspólnoty gospodarczej na wzór Unii Europejskiej.
Kolejną kwestią ważną do omówienia jest tzw. APEC, czyli Współpraca Gospodarcza Azji i Pacyfiku (Asia - Pacific Economic Coopenrtion). Ugrupowanie to jest luźnym układem integracyjnym powstałym w 1989 rokit roku w Canberze na nieformalnym spotkaniu ministrów spraw zagranicznych i handlu 12 państw regionu Pacyfiku - Australii. Brunei, Filipin, Indonezji, Japonii, Kanady, Korei Południowej, Malezji, Nowej Zelandii, Singapuru, Tajlandii i USA. W1991 roku nastąpiło "chińskie rozszerzenie APEC': przystąpiły Chiny, Hongkong i Tajwan. Od 1993 roku członkami są Meksyk i Papua Nowa Gwinea, od 1994 roku - Chile, od 1998 roku - Peru, Roąa i Wietnam. Ugrupowanie to tworzy największy region gospodarczy na świecie. 21 państw członkowskich odpowiada za około 60% światowej produkcji i około 45 światowego handlu. Ranga APEC wzrosła od 1993 roku za sprawą prezydenta USA Billa Clintona. Od tego momentu głównym organem APEC są coroczne spotkania szefów państw i rządów. Celem APEC jest liberalizacja stosunków handlowych między państwami członkowskimi i wspólne występowanie na międzynarodowych forach handlowych, takich jak WTO. W listopadzie 1994 roku postanowiono w Bogorze o utworzeniu regionalnej strefy wolnego handlu do 2010 roku dla gospodarek rozwiniętych i do 2020 roku dla gospodarek rozwijających się. APEC nie jest