2824

wewnętrznych standardów etyczno - zawodowych ). org. hobbystyczne, org. tworzące dla osiągnięcia jakiegoś celu ( budowa drogi), przedsiębiorstwo i administracja publiczna.

Biurokracja jest typowym przykładem sformalizowanej organizacji pracy administracyjnej lub. szerzej, pracy biurowej. Jest to system organizacyjny zracjonalizowany i zdepersonalizowany. w którym wszystkie czynności i powiązania mają służyć osiągnięciu maksymalnej wydajności i wyeliminowaniu wszystkich czynników pozamerytorycznych i nieracjonalnych z punktu widzenia celów rzeczowych Biurokracja współczesna zrodziła się z przedsiębiorstwem kapitalistycznym, wraz z nowoczesnym państwem i jego administracją zatrudniającą urzędników zawodowych i wyspecjalizowanych Idealny model urzędu zbiurokratyzowanego przedstawia się następująco. Zakres działalności jest wyraźnie ustalony i podzielony na części powiązane funkcjonalnie. Poszczególne czynności są przypisywane pracownikom zgodnie z ich kompetencjami ( kwalifikacjami). z

równoczesnym ustaleniem zakresu odpowiedzialności. Pracownicy ustawieni w drabinie hierarchicznej, której poszczególne stopnie mają wyraźnie ustalony zakres władzy i decyzji, między przełożonymi i podwładnymi są wyraźnie określone przypisanymi. Czynności są sformalizowane i sposób ich wykonywania, sposób podejmowania decyzji, przygotowania materiałów do decyzji, jest ustalony przepisami. W ten sposób rząd funkcjonuje - w modelu idealnym - jak sprawna maszyna, w której indywidualność poszczególnych części nie roli nie wpływa zakłócając na wykonywane czynności.

CHARAKTERYSTYKA PODSTAWOWYC PODSTAWOWYCH PROCESÓW SPOŁECZNYCH - PRZYSTOSOWANIE.

Procesy przystosowania powstają wszędzie tam, gdzie jednostki lub grupy znajdując się w sytuacji, w której spotykają podobne lub odmienne dążenia innych ludzi, nie mogąc im narzucić swojego sposobu działania, muszą nawzajem przystosować swoje działania do siebie.

Występują, gdy jednostki lub grupy znajdują się w nowej sytuacji, w której dotychczas stosowane wzory działań , wzajemnych oddziaływań, kryteria ocen i modele kulturowe nie dają możliwości zaspokojenia potrzeb i uczestnictwa w życiu zbiorowym (np. 2 studenci w pokoju w domu studenckim; gdy absolwent przechodzi do zakładu pracy). Proces przystosowania nigdy nie jest w pełni jednostronny. Z obu stron przystosowujących się proces ten zawiera następujące po sobie elementy i przebiega przez różne etapy, przyjmując różne postacie. Rozpoczyna się zawsze od rozpoznania nowej sytuacji i jej definicji. Rozpoznanie jest konieczne dla uczenia się nowych sposobów zachowania, zgodnie z nowymi wzorami i kiyteriami ocen. Najczęstszą postacią przystosowania jest akomodacja, czyli tolerancja, która polega na wytworzeniu wspólnych wartości i norm czy wzorów obu partnerów.

Przystosowanie zupełne to asymilacja, kiedy osobnik przystosowujący się odrzuca wszystkie swoje dotychczasowe wartości i wzory, przyjmując nowe w całym zakresie i identyfikując się z nimi zupełnie (np. emigranci gdy przyjmują nowy język, kulturę, obyczaje).

ZBIOROWOŚCI SPOŁECZNE

Takie grupy ludzi, które charakteryzują się tym, że zostały powiązane więzią społeczną. Klasyfikacja zbiorowości:

1. Grupy społeczne- taka grupa ludzi, której oddziaływania uregulowane są instytucjonalnie; grupa, która została wyraźnie oddzielona od innych zbiorowości i taka, która ma swoje istotne cele, istotne wartości (np. grupa studencka)